Τό μαρτύριο γιά τό Χριστό συνοδεύεται, βέβαια, ἀπό πόνο.
Ὅμως, τελικά, σέ ὁδηγεῖ στό «κάτι ἄλλο» τοῦ κόσμου τούτου,
σοῦ ἀποκαλύπτεται ἡ «χαρά διά τοῦ σταυροῦ»,
ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου.
Αὐτό συμβαίνει τόσο στό «μαρτύριο τοῦ αἵματος»
ὅσο καί στό «μαρτύριο τῆς συνειδήσεως», τότε καί τώρα.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Ξέρουμε πως η αμαρτία μπορεί να οδηγήσει σε νέα ζωή
αν βιωθεί ως απομάκρυνση και αποξένωση
από το Θεό που προσκαλεί ως Πατέρας.
Κατανοούμε τότε πώς μια πόρνη έγινε οσία
και πώς ένας παλιάνθρωπος τελώνης έγινε απόστολος.
Για τον Ορθόδοξο Χριστιανό το πρόβλημα ζωής του
δεν θα πρέπει να είναι η αμαρτία ως παράβαση της ηθικής,
αλλά η αμέλεια, η νωθρότητα, η σκληρότητα, η καλυμμένη αμαρτωλότητα,
που όλ’ αυτά δεν οδηγούν στη μετάνοια.
Γι’ αυτό και αγνοεί το Θεό των μετανοούντων,
των δυνάμεων και της αγάπης.
Χάνει τη χαρά της νέας ζωής, της νεκραναστημένης,
την εμπειρία της συγχώρεσης και την ομορφιά της επιστροφής.
Δεν είναι κρίμα όντως;