Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Γέροντα Ἀθανασίου
Μᾶς ἐδόθη ἡ εὐλογία κατά τήν εὔνοια τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, νά γνωρίσωμε ἀπό κοντά τόν Ὁσιώτατο Γέροντα Παΐσιο, νά τόν δοῦμε καί νά τόν ἀκούσωμε καί νά ψηλαφίσωμε ἰδίαις χερσίν, τήν ἐνοικοῦσαν σ᾽αὐτόν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἔτσι μέσα ἀπό τούς θεόπνευστους λόγους του καί τά γραπτά του θά προσπαθήσω νά σᾶς πῶ μέ λίγα λόγια ποιές εἶναι οἱ ἀπόψεις καί ἡ διδασκαλία τοῦ ὁσίου γέροντος περί τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν.
Ὅπως ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔτσι καί ὁ Γέρων Παΐσιος ἐντοπίζει τήν ἀρχή τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν πρίν ἀκόμη καί ἀπό τή γέννησή τους· ἡ ἀνατροφή τοῦ παιδιοῦ ἀρχίζει ἀπό τήν ἐγκυμοσύνη, λέγει ὁ Γέρων. Ἄν ἡ μητέρα πού κυοφορεῖ συγχύζεται καί στενοχωριέται, τό ἔμβρυο μέσα στήν κοιλιά της ταράζεται. Ἐνῶ, ὅταν ἡ μάνα προσεύχεται καί ζῇ πνευματικά, τό παιδάκι στήν κοιλιά τῆς μάνας ἁγιάζεται. Γι᾽ αὐτό ἡ γυναίκα, ὅταν εἶναι ἔγκυος, πρέπει νά λέῃ τήν εὐχή, νά μελετάῃ λίγο ἀπό τό Εὐαγγέλιο, νά ψάλλῃ, νά μήν ἔχῃ ἄγχος, ἀλλά καί οἱ ἄλλοι νά προσέχουν νά μήν τή στενοχωροῦν. Τότε τό παιδί πού θά γεννηθῇ θά εἶναι ἁγιασμένο καί οἱ γονεῖς δέν θά ἔχουν πρόβλημα μαζί του, οὔτε ὅταν εἶναι μικρό, οὔτε ὅταν μεγαλώσῃ. Ἡ Ἐκκλησία μας πάντοτε πίστευε, καί σήμερα ἡ ἐπιστήμη πανηγυρικά τή δικαίωσε μέ τή μελέτη καί τήν ἀνάγνωση τοῦ γενετικοῦ κώδικα (D.N.A.), ὅτι ἔχουμε τέλειον ἄνθρωπο ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς συλλήψεώς του μέσα στή μητέρα του. Ἄρα, ἡ ἀγωγή ἀρχίζει ἀπό αὐτή τήν πρώτη στιγμή τῆς εἰσόδου τοῦ νέου ἀνθρώπου στόν κόσμο αὐτό. Γι᾽αὐτό ὁ ὅσιος Γέρων μιλᾶ τόσο ξεκάθαρα γιά τήν περίοδο τῆς ἐγκυμοσύνης, γιατί εἶναι πλέον ἀποδεκτό καί ἐπιστημονικά ἀπό ὅλους ὅτι τό ἔμβρυο δέχεται ἐπιδράσεις ἀπό τήν ψυχολογία τῆς κυοφορούσης μητέρας του, ἀλλά ἀκόμη καί ἀπό τό περιβάλλον του.
Μιλᾶμε σήμερα ἀκόμη καί γιά ἐπιστήμη ψυχολογίας τοῦ ἐμβρύου πού φαίνεται πόσο σημαντική εἶναι αὐτή ἡ περίοδος τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού ἀρχίζει νά δέχεται τά πρῶτα καλά ἤ κακά σπέρματα ἐπιδράσεων ἀκόμη ἀπό τότε πού εἶναι ἔμβρυο. Κυρίως ὅμως οἱ γονεῖς εἶναι αὐτοί πού ἐπιδροῦν ἄμεσα στήν ἀγωγή τοῦ ἐμβρύου ἀνθρώπου, ἰδιαίτερα ἡ κυοφοροῦσα μητέρα. Πόσες μητέρες πού ἔχουν ἁγία ζωή εἶχαν καί ἁγιασμένα παιδιά! Οἱ γονεῖς λοιπόν ἔχουν τήν εὐθύνη τῆς ἀγωγῆς ἀπό τήν ἐμβρυική ἡλικία. Ἄν οἱ γονεῖς, ἔλεγε ὁ ὅσιος Πατήρ, κατά τό διάστημα πού τό παιδάκι εἶναι ἀκόμη στήν κοιλιά τῆς μητέρας, προσεύχωνται, ζοῦν πνευματικά, τό παιδάκι θά γεννηθῇ ἁγιασμένο. Καί στή συνέχεια, ἄν τό βοηθήσουν πνευματικά θά γίνῃ ἁγιασμένος ἄνθρωπος καί θά βοηθάῃ τήν κοινωνία. Ἐφ᾽ ὅσον λοιπόν ἡ ἀγωγή τοῦ παιδιοῦ ἀρχίζει ἀπό τήν ἐμβρυική του ἡλικία, πολύ περισσότερο συνεχίζει ὅταν πλέον τό παιδί γεννηθῇ καί εἶναι ὑπό τήν κηδεμονία τῶν γονιῶν του. Γι᾽ αὐτό οἱ γονεῖς πρέπει νά αἰσθάνωνται τή μεγάλη εὐλογία, τό μεγάλο προνόμιο, ἀλλά καί τή μεγάλη εὐθύνη τοῦ ὅτι ἔγιναν γονεῖς ἑνός νέου ἀνθρώπου, εἰκόνος Θεοῦ, στόν κόσμο αὐτό.
