π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους

Σχόλιο στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Γ΄ Νηστειῶν

Στή μέση τῆς Σαρακοστῆς παρουσιάζεται ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, γιά δύναμη κι ἐνίσχυσή μας, τόσο γιά τήν περίοδο αὐτή ὅσο καί γιά ὁλόκληρη τή ζωή μας. Γιατί δέν ὑπάρχει χριστιανική ζωή χωρίς θλίψεις, δοκιμασίες, πόνο καί δάκρυ, χωρίς σταυρό.

Μέ τήν ἀποδοχή τοῦ δικοῦ μας σταυροῦ γινόμαστε γνῶστες τοῦ Ἐσταυρωμένου καί «ἀκολουθοῦμε αὐτόν». Προϋπόθεση, ἄλλωστε, αὐτῆς τῆς πορείας εἶναι τό «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν», καθώς στό σημερινό Εὐαγγέλιο εἶπε ὁ Κύριος.

Ὡστόσο, ἡ ἄρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ μας προϋποθέτει τό «ὅστις θέλει». Δέν μπορεῖ μιά τέτοια σημαντική ἀπόφαση ζωῆς νά γίνεται κάτω ἀπό ὁποιανδήποτε μορφή καταπίεσης.

Ἡ δύναμη τῆς ἐλεύθερης ἀπόφασης ἐνεργοποιεῖ τίς ψυχικές δυνάμεις γιά νά ἀρνηθεῖ ὁ ἄνθρωπος τά χαρίσματα του, τίς γνώσεις του, τά θελήματά του – ὅ,τι συνιστᾶ τόν ἑαυτό του - καί νά δεχτεῖ τή λογική τῆς Ἐσταυρωμένης Ἀγάπης. Ἡ ἐλευθερία μας, πού σέβεται καί ὁ παντοδύναμος Θεός, καθορίζει τήν ἄρση τοῦ σταυροῦ μας μέ ὑπομονή καί πίστη.

Γνώρισμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, σέ κάθε τόπο καί κάθε ἐποχή, εἶναι ὁ σταυρός. Τό «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν», εἶναι ἡ κατάθεση τοῦ μαρτυρίου μας στό Σταυρό τοῦ Κυρίου. Τότε δέν γευόμαστε θάνατο ἀλλά βλέπουμε τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας Του νά ἔρχεται δυναμικά.

Σέ ἕναν κόσμο ἀντιπαλότητας, ἄγχους καί θλίψης, ὅπου ἐπιτυχημένος εἶναι ὅποιος ἔχει λεφτά, ἡδονές καί δόξα, οἱ «ἀσήμαντοι» μαθητές τοῦ Ἐσταυρωμένου ἔχουν στήν καρδιά τους τήν χαράν Του, τήν εἰρήνη Του, τήν δόξαν Του.

Δέν εἶναι ἡ ζωή τους μόνο θλίψεις. Δέν σηκώνουν τόν σταυρό τους μόνο. Συγχρόνως βιώνουν την «ἐντός ἡμῶν Βασιλείαν» ὡς πρόγευση καί ἐπιβεβαίωση τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου τους καί τῆς δικῆς τους.