π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους

Σχόλιο στό Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν Προπατόρων

Ἡ παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου, πού διαβάζεται πρίν τήν Κυριακή «πρό Χριστοῦ γεννήσεως», μᾶς προβάλλει τό μεγάλο ζῆλο τοῦ οἰκοδεσπότη «ἵνα γεμιστεῖ ὁ οἶκος του», ἀλλά καί τήν τραγικότητα τῆς ἀδιαφορίας τῶν καλεσμένων.

Κάθε παραβολή τοῦ Κυρίου παραπέμπει σ’ ἕνα βαθύ νόημα, πέρα ἀπό τήν ἁπλότητα τῶν λεγομένων.

Τό «δεῖπνο μέγα» εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού διαφοροποιεῖται ἀπό τόν κόσμο τῆς ἀντιπαλότητας, τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, τοῦ ἄγχους, τῶν μεριμνῶν καί ποικίλων παθῶν.

Ὁ Χριστός καλεῖ ὅλους αὐτούς πού θά ἔπρεπε νά ἀνταποκριθοῦν ἀμέσως καί νά τρέξουν «ἀγαλλωμένω ποδί», νά ζήσουν μαζί Του τή χαρά τῆς κοινωνίας. Ἄν «ἐν τῇ ἑνώσει τό εἶναι ἔχομε», κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, εἶναι προφανές ὅτι ἡ κοινωνία μέ τόν Χριστό καί τούς ἀδελφούς μας εἶναι θέμα ὑπαρξιακό. Ἡ ἀπόρριψη τῆς κλήσης σημαίνει ἐπιλογή τοῦ θανάτου.

Ὡστόσο, δέν εἶναι δυνατό ἡ ἀδιαφορία στήν κλήση καί ἡ ἀπόρριψή της νά ἀκυρώσει τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας. Τό ἔργο πού ἐπετέλεσε «ὁ Πατέρας διά τοῦ Υἱοῦ ἐν ἁγίω Πνεύματι», γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου, δέν εἶναι δυνατόν νά πάει χαμένο. Γιατί εἶναι ἔργο πού πηγάζει ἀπό τήν Ἀγάπη.

Ἡ Ἀγάπη καλεῖ - προσκαλεῖ.

Ἡ ἀνταπόκριση γίνεται μέ ἀγάπη.

Ἄν Τόν ἀγαπᾶς ἀνταποκρίνεσαι, ὅταν, ἀπρόσμενα καί ἀνυποψίαστα νιώσεις βαθιά στήν καρδιά σου τήν ἀγάπη Του, τήν προσωπική καί χωρίς ὅρια, νά σέ καλεῖ γιά σχέση.

Δέν ἔχει σημασία ἄν νιώθεις «φτωχός καί ἀνάπηρος, τυφλός καί χωλός», Ἐκεῖνος σέ καλεῖ γιά τή ζωή Του, μέ τόση ἀγάπη γιά σένα, ὥστε νά ἐφαρμόσει τό «ἀνάγκασον εἰσελθεῖν», ὅταν θέλεις ἀλλά διστάσεις.