Ἡ πίστη «τῶν πατέρων ἡμῶν» δέν εἶναι μία ἀφηρημένη πίστη ἤ μία ἰδεολογία.
Στηρίζεται στή ζωντανή ἐμπειρία τοῦ ζῶντος Θεοῦ, γι’ αὐτό καί ἀληθινή, βέβαιη.
Στήν ἐποχή τῆς λογικῆς, βέβαια, ἡ πίστη αὐτή ὑποτιμήθηκε, ἀπορρίφθηκε.
Κι ἔμεινε ὁ ἄνθρωπος μόνος, νά παλεύει μέ τόν ἑαυτό του καί τόν κόσμο του καί ν’ ἀργοπεθαίνει.
