π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Σχόλιο στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων ἑξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Δ΄ Συνόδου.
Εἶναι τραγικό νά θεωροῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία πιστεύει αὐτό πού ἔχει πρό αἰώνων ἀπορρίψει.
Ὅταν τό 451μ.Χ. ἀσχολεῖτο μέ τήν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί τόν καταδίκαζε σέ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν πραγματικότητα διάσωζε τήν ἀνθρώπινή μας φύση.
Μέ τό νά δεχόμαστε τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ μαζί μέ τή Θεϊκή Του, δεχόμαστε πώς ἡ ὕλη, ἡ ἀπόλαυση τῆς ζωῆς, ἡ φύση καί ὅ,τι ἀνθρώπινο ἔχουμε, ἔχει ἐξαγιαστεῖ.
Κι ὅμως, ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού νομίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐναντιώνεται στίς ἀπολαύσεις, ἀπορρίπτει τήν ὅποια ἡδονή, καλεῖ τά μέλη της «νά στερηθοῦν αὐτή τή ζωή γιά νά χαροῦν τήν αἰώνια».
Ἡ αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ πού ἀναφέρεται στή φύση τοῦ Χριστοῦ, ἀπορρίπτοντας δηλαδή τήν ἀνθρώπινη, ὡς προέκταση στεροῦσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν πρόσληψη καί ἀπόλαυση τῶν ὑλικῶν ὡς προερχομένων ἀπό τό κακό.
Ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ὕλης ὁδηγεῖ στόν ὑλισμό, στή θεοποίηση τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ Μονοφυτισμός ὁδηγεῖ στήν ἀπολυτοποίηση τοῦ πνεύματος, στήν ἀπόρριψη τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ Ὀρθοδοξία διασώζει τήν Ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὡς ψυχοσωματική ὕπαρξη καλεῖται νά ζήσει ἔτσι καί νά γίνει φυσιολογικός. «Ὅποιος εἶχε τήν ἀγαθή τύχη νά συναντήσει ἕναν Ἅγιο - ὄχι σάν ὀπτασία, ἀλλά σάν ἄνθρωπο ἁπλό καί καθημερινό - δέν μπορεῖ νά πιστέψει ὅτι ὑπάρχει «φυσικότερο» χαρακτηριστικό γιά τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁγιότητα» (Ἀρχιεπ. Αὐστραλίας Στυλιανός).
Ὅμως τό «Ὀρθοδοξεῖν ἐστί τό σχοινοβατείν». Γι’ αὐτό εἶναι δύσκολο νά ζοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι, χωρίς ἀκρότητες. Χρειάζεται ταπείνωση νά δεχτεῖς ὅ,τι εἶναι ἀληθινό κι ἄς σέ ὑπερβαίνει. Χρειάζονται πνευματικά - Ὀρθόδοξα αἰσθητήρια γιά νά καταλάβεις ποιός «ὀρθοτομεῖ τό λόγο τῆς Ἀληθείας». Χρειάζεται ἄσκηση γιά νά φύγουν ὅσα σοῦ στεροῦν τόν ἁγιασμό.
