Όταν ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πήρε στην αγκαλιά του τον Γρηγόρη Αυξεντίου!
9 Ιουλίου 2024
Στέλιου Κούκου
Όλο το βράδυ ψες σε ψέλνανε Μακαριώτατε Ιερομάρτυρα, αγλάισμα της Κύπρου, Κυπριανέ Αρχιεπίσκοπε!
Την ακολουθία σου διαβάζανε και σε γιορτάζανε κι ας μην έχει γίνει ακόμη και τυπικά η κατάταξή σου στον κόσμο που ανήκεις!
Ανάμεσα στους μαρτυρικώς αθλήσαντες. Αν και πάλεψες στην πρώτη γραμμή και μαρτύρησες ενδόξως!
Και ήσουν πρότυπο και υπόδειγμα πίστης έως θανάτου!
Και μαζί σου συμπανηγύρισαν και όλοι οι συμμαρτυρήσαντες το μαύρο θέρος του 1821 που λεύκαναν και δρόσισαν με τα αίματα τους ως δρόσος νέφους τους καύσωνες της Μεγαλονήσου: Ιεράρχες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, κληρικοί, πλήθος λαϊκών!
Ένα θερινό νέφος μαρτύρων που ξεδίψασε με τα αίματά του την πάντα άνυδρη και ξερική Μεγαλόνησο. Γιατί στην αβροχιά φελά [ωφελεί] και το αίμα των Μαρτύρων! Μοναδικό λίπασμα για την ευφορία της γης και του αέρα!
Εκτός αν η γη της Αγίας Νήσου, της Νήσου των αγίων, το ’χει σε καλό να ξεδιψά κατά καιρούς και τέτοιες μέρες με αίμα αθώων για να εξαγιάζεται ο τόπος και ο καιρός.
Μια βαθιά πληγή, φρέαρ, άνοιξε στις 9 Ιουλίου του 1821 στην καρδιά της Κύπρου. Ένα βαθύ πηγάδι πίστεως και πατρίδας του οποίου τα αρτεσιανά νερά και αίματα αναβλύζουν μέχρι σήμερα από την πληγή που έγινε πηγή!
Και όποιος έχει πόνον στην καρκιάν, στην καρδιάν, μπορεί να πάει να πιει να γιάνει, όπως λέει και το παραδοσιακό τραγούδι.
Να γίνει καλά από πάσης φύσεως αρρώστιες πνευματικές και διάθεσης του νου που βραχυκυκλώνεται από άτοπες σκέψεις και χαραμίζουν την ζωή και την παντοτινή νιότη της ψυχής! Αυτής που δεν βασιλεύει ποτέ!
Οι μάρτυρες δεν πεθαίνουν, αλλά ζουν και μετά την κοίμησή τους και φανερώνονται εξόχως πιο δυνατοί όταν τους επικαλούμαστε με την πεποίθηση της πίστης που μετακινεί βουνά!
Κι ας στέκεται το όρος Πενταδάκτυλος απέναντί μας νύχτα και μέρα προκλητικά φωταγωγημένο με το σκοτάδι της κατοχής.
Φαίνεται πως δεν πιστέψαμε ποτέ πως μπορούν γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του ποιητή που είπε:
«Ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσεισέ τους Πενταδάχτυλέ μου/ ανασήκωσε την πλάτη/ κι απόσχισέ τους» (Κώστας Μόντης).
Και από τα πηγάδια, τα βαθιά τραύματα περάσαμε στα όρη και μένουμε σ’ αυτά, αλλά και στα λαγούμια και τα κρησφύγετα. Πάμε στον Μαχαιρά, όπου ο Ιερομάρτυρας Κυπριανός της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος το κραταιό, ιερό πρωτοσφάγιο της 9ης Ιουλίου μόνασε εκεί.
Παραδόθηκε στην μονή της μετάνοιάς του κάνοντας αδιάκριτη υπακοή σε όλους τους πνευματικούς στροβίλους της ύπαρξης.
Πνευματικών, αλλά και λοιπών μακροχρόνιων αγαθοεργιών που ανέλαβε υπέρ της Μονής, όπως και του τόπου καταγωγής του -με το «νερό του Δεσπότη» που ξεδίψασε τους κατοίκους του- και ιδιαίτερα με την ίδρυση σχολής για την ελληνική παιδεία για την πάντα πεινασμένη και διψασμένη για οτιδήποτε ελληνικό, ρωμιοσύνης της Κύπρου.
Αυτό ως μια μικρή περιγραφή του ζήλου του εκ Στροβόλου καταγόμενου και στην Μονή της Παναγίας Μαχαίρα μονάσαντος. Παρ’ όλο που ο ίδιος δεν έλαβε μάχαιρα προς τελείωση των όλων κόπων του, αλλά απαγχονισμό.
Εξάλλου ο «εντάξει» τούρκος διοικητής τήρησε την τουρκική… υπόσχεση και… διαβεβαίωση που του έδωσε να μην τον σφάξει! Και έτσι τον κρέμασε. Μπεσαλής άνθρωπος!
«Άλλον το κόβκω τζιεφαλήν τζι εν άλλον το κρεμμάζω»! (Άλλο πράγμα είναι το κόβω κεφαλή από το κρεμάζω-απαγχονώ)! «Η 9η Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία της Κύπρου» Βασίλης Μιχαηλίδης.
Και άλλο, βεβαίως, το βάρβαρο ανοσιούργημα που έκαναν οι Βρετανοί αρκετά χρόνια μετά στο όρος του Μαχαιρά λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι της Παναγίας! Εκεί που έσκαψε κρησφύγετο, λαγούμι ο Σταυραετός Γρηγόρης Αυξεντίου μαζί με τα Σταυραετόπουλά του για να παν’ στην λευτεριά. Στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η κατεύθυνσή τους!
Πηγή: https://www.pemptousia.gr/2024/07/otan-o-ieromartiras-kiprianos-archiepiskopos-kiprou-pire-stin-agkalia-tou-ton-grigori-afxentiou/
