Η Θεία Λειτουργία θά πρέπει νά ἔχει ἠρεμία, προσοχή, ἀφοσίωση,
ἔμπνευση (κατά τόν π. Σωφρόνιο τοῦ Essex). Κυρίως γιά τό λειτουργό ἱερέα.
Γι’ αὐτό χρειάζεται περιβάλλον πού δέν θά τόν διασπᾶ:
μάζεμα λογισμῶν ἀλλά καί σέ ἀναγκαῖες ὧρες ἡ παρουσία τοῦ λαϊκοῦ στό ἱερό.
Τότε ἔρχεται καί μένει ὡς ἠρεμία, ἀνάπαυση.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Όπως η ασθένεια κατανοείται στα συμπτώματά της,
το ίδιο και η λανθασμένη πίστη.
Ο άπιστος – με την έννοια της αδύνατης πίστης –
αναστατώνεται και διαλύεται
όταν δεν έλθουν τα γεγονότα όπως τα υπολογίζει.
Δεν μπορεί να εμπιστευτεί την πρόνοια του Θεού,
δεν μπορεί να διακρίνει πίσω από τις αναποδιές,
τις δυσκολίες και δοκιμασίες την αγάπη Του
και το ενδιαφέρον Του για πνευματική ανάπτυξη.
