Δέν εἶναι τό Πάσχα μιά γιορτή πού περνᾶ.
Εἶναι ἡ βάση ὅλης τῆς ζωῆς μας,
ὅταν δίνει ἐλπίδα καί πίστη στόν Ἀναστάντα.
Ὅπως καί ὁ Σταυρός πού παραπέμπει στόν προσωπικό σταυρό.
Κι ἔτσι ἡ Μ. Ἑβδομάδα δέν βιώνεται μόνο χρονικά ἀλλά καί ποιοτικά.
Αὐτή εἶναι ἡ οὐσία καί ἡ ὀμορφιά τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, δέξου τή δέησή μας καθώς «προσκυνοῦμέν Σου τά πάθη» καί ὑποκλινόμαστε στήν ταφή Σου πού σέ βλέπουμε «νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον». Ἄν καί θά ἔπρεπε νά σιωπήσουμε μπροστά στή χωρίς ὅρια ταπείνωση καί ἀγάπη Σου, ὅμως, θαρρεύουμε, ἀφοῦ ἔγινες «ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν», ὥστε νά φτάσεις καί στό θάνατο. Γι’ αὐτό Σέ παρακαλοῦμε, τή σημαντική αὐτή μέρα, μπροστά στόν Ἐπιτάφιό Σου:
γιατί Ἐσύ εἶσαι ὁ Νικητής τοῦ θανάτου εἰς αἰῶνας. Ἀμήν!