Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου
Εἶναι ὁλοφάνερο, πιά, ὅτι καλούμαστε νά ζήσουμε περισσότερο λιτά, περισσότερο μετρημένα καί προσγειωμένα καί μέ σωστότερη ἱεράρχηση τῶν προτεραιοτήτων μας. Ἠθελημένα ἤ ἀθέλητα, ἐπενδύσαμε πάρα πολύ στόν εὔκολο τρόπο ζωῆς πού εἴχαμε μέχρι πρόσφατα, χωρίς νά σκεφτόμαστε ὅτι ὅλα αὐτά μιά μέρα μπορεῖ νά καταρρεύσουν, κι ἀπό πλούσιοι νά γίνουμε φτωχοί καί νά πεινάσουμε, ὅπως τό ἀκοῦμε νά ψάλλεται στήν ἐκκλησία σέ ἦχο βαρύ στόν Ἑσπερινό, τόν στίχο δηλ. ἀπό τόν 33ο Ψαλμό τοῦ βασιλέα Δαβίδ: «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ». Δηλαδή, δέν εἶναι κάτι τό ἀσυνήθιστο στήν ἱστορία τοῦ κόσμου οἱ πλούσιοι νά φτωχαίνουν· καί ἡ Ἐκκλησία, πού δέν εἶναι ἐκτὸς πραγματικότητας, μᾶς λέει: «Ἐνῶ οἱ πλούσιοι φτωχαίνουν καί πεινοῦν, αὐτοί πού ἔχουν ἔγνοια καί πρῶτο τους μέλημα ν’ ἀναζητοῦν τόν Κύριο, τόν Θεό τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, δέν θά ἐλαττωθοῦν κανενός ἀγαθοῦ. Τίποτα, δηλαδή, δέν θά τούς λείψει».
