Ὁ λόγος στήν Π.Δ. «ἐπικατάρατος
πᾶς ὁ ποιῶν τό ἔργο τοῦ Κυρίου ἀμελῶς» εἶναι φοβερός!
Ἡ ἀμέλεια ὡς ἀδιαφορία, ἐπιπολαιότητα.
Ὡς ὑποτίμηση, τελικά, τῆς σημαντικότητας τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου.
Τότε, ὁ κόσμος δέν βλέπει φῶς καί ἀδικεῖται .
Γι’ αὐτό χρειάζεται σοβαρότητα,
συναίσθηση τοῦ μεγαλείου νά κάνεις «τό ἔργο τοῦ Κυρίου».
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, τα συγγράμματα των Πατέρων και τους βίους των αγίων, διακρίνουμε:
Το να γνωρίσει κανείς πώς να ζει, είναι τέχνη που μαθαίνεται μέσα από τη ζωή, με πολύ πόνο, λάθη, παραλείψεις και πράξεις αποτρόπαιες. Η μαθητεία στον τρόπο ζωής άλλων δεν γίνεται με το να προσπαθήσουμε να ζήσουμε τη ζωή τους αλλά να βρούμε τα στοιχεία που ταιριάζουν στη δική μας προσωπικότητα.
Η μοναδικότητα του καθενός είναι η ευλογία της ύπαρξής του αλλά και το μαρτύριό του. Θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της πορείας του χωρίς να την εκχωρήσει σε κανένα. Άλλο είναι να παίρνεις ιδέες και απόψεις κι άλλο να δίνεις το δώρο της ζωής.
Η ομορφιά της πορείας προς την προσωπική Ιθάκη είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Τα όποια λάθη και παραπατήματα είναι αναπόφευκτα, ως άνθρωποι ατελείς. Ο Θεός μας, ως Θεός αγάπης και συγχωρήσεως, μας δείχνει τη μετάνοια ως δυνατότητα αναθεώρησης, κίνησης προς τα εμπρός, που βεβαιώνει τη σταυροαναστάσιμη πορεία. Γι’ αυτό και την εντός ημών Βασιλεία.