Ὅταν ὁμολογεῖ ὁ πάσχων ἄνθρωπος ὅτι
«ἡ δοκιμασία μοῦ γνώρισε τόν ἑαυτό μου καί μοῦ ἀποκάλυψε τό Θεό,
γι’ αὐτό καί εὐχαριστῶ τόν Κύριο γιά τήν εὐλογία, κι ἄς κατέβηκα στόν Ἅδη
μέ τό νά χάσω ταυτόχρονα δυό παιδιά στό ἀεροπορικό δυστύχημα»,
τότε κανείς δέν μπορεῖ νά τό ἀμφισβητήσει,
παρά νά δεῖ τόν πόνο «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ».
