π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Οι επικείμενες αρχιεπισκοπικές εκλογές δεν έχουν ενδιαφέρον μόνο για το ποιός θα είναι ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου και με ποιο πνεύμα θα πορευτεί αλλά και για το ότι θα φανεί πώς θεωρούν οι αρχιερείς μας το λαό του Θεού.
Το καταστατικό της Εκκλησίας μας δίνει το δικαίωμα να ψηφίσει και να αναδείξει τον αρχιεπίσκοπο, όπως και τον τοπικό του μητροπολίτη, ο λαός του. Αυτό δείχνει την ενότητα, τη σχέση και το σεβασμό στο λαό ως σημαντικό στοιχείο γι’ αυτό και ονομάζεται θεολογικά «το ποίμνιο του Κυρίου», «το σώμα της Εκκλησίας», «ο περιούσιος λαός» (Τιτ.2,14).
Η εκλογή από την Ιερά Σύνοδο ενός από το τριπρόσωπο που αναδεικνύει ο λαός, διασφαλίζει την Εκκλησία από τυχόν κομματική ανάμειξη και προβολή ενός ακατάλληλου γι’ αυτή τη σημαντική θέση. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε η Ιερά Σύνοδος θα πρέπει να εκλέξει αυτόν που ο λαός ανέδειξε πρώτο. Αυτό, δηλαδή, που συνέβηκε στην εκλογή, με το νέο καταστατικό, του Μητροπολίτη Κυρηνείας και του Μητροπολίτη Κιτίου.
Αν, όμως, η Ιερά Σύνοδος χωρίς εκκλησιολογική δικαιολογία και με μόνο κριτήρια στηριγμένα σε προσωπικά πάθη και αδυναμίες, αρνηθεί να ψηφίσει τον πρώτο σε ψήφους του λαού, και μάλιστα αν έχει διαφορά από τους άλλους δύο, αποδεικνύει τη διάσταση που έχει από το λαό του Θεού.
Θέλω να πιστεύω ότι οι Αρχιερείς μας έχουν συνείδηση της απόφασής τους, ώστε να καταλαβαίνουν ότι υποτίμηση του λαού που ποιμαίνουν σημαίνει υποτίμηση του αξιώματος που η Εκκλησία τούς εμπιστεύθηκε, με συνέπειες, βέβαια, που αντανακλούν στους ιερείς τους και στο λαό τους.
Είναι αυτονόητο ότι η στάση που θα τηρήσει η Ιερά Σύνοδος σ’ αυτές τις εκλογές, όπου έχουμε άμεση ψήφο του λαού χωρίς εκλέκτορες, θα καθορίσει και τη μελλοντική ανταπόκριση του λαού για ψηφοφορία. Η αίσθηση ότι «ό,τι και να κάνουμε, δεν μετρά η ψήφος μας, αφού, τελικά, θα κάνουν αυτό που θέλουν», είναι αρνητική.
Η συνείδηση του λαού του Θεού επεκύρωσε ή απόρριψε ολόκληρες συνόδους. Δεν είναι δυνατό να υποτιμάται ο λαός ούτε να χαρακτηρίζονται «οπαδοί» όσοι, στηριγμένοι στο αισθητήριο, στην κρίση και στην αγάπη τους, προβάλλουν συγκεκριμένο Ιεράρχη. Η ιστορία της Εκκλησίας έδειξε ότι όσοι Ιεράρχες αρνήθηκαν να ακούσουν τη φωνή των ανθρώπων, κληρικών και λαϊκών, που ζουν συνειδητά τη ζωή του Θεού και θέλουν να έχουν εκκλησιαστική ζωή, απομονώθηκαν και ουσιαστικά ήταν χωρίς ποίμνιο.
Οι επικείμενες αρχιεπισκοπικές εκλογές θα δείξουν αν οι Ιεράρχες μας συμπορεύονται με το λαό που ποιμαίνουν ή πορεύονται μόνοι χωρίς λαό. Μακάρι να μείνουν οι προβληματισμοί και οι φοβίες μου χωρίς αντίκρισμα…
