π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Στο Γεροντικό αναφέρεται το ερώτημα που έθεσε η αμμά Θεοδώρα στον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο: «Τι σημαίνει ο λόγος του αποστόλου Παύλου «εξαγοραζόμενοι τον καιρό; (Κολ. 4.5)». Αυτός της απάντησε: «Η φράση δείχνει το κέρδος. Ας πούμε, ήρθε η στιγμή που σε προσβάλλουν; Εσύ με την ταπεινοφροσύνη και τη μακροθυμία αξιοποίησε την ευκαιρία της προσβολής και βγάλε κέρδος. Ήρθε η στιγμή που σε εξευτελίζουν; Εκμεταλλεύσου την ευκαιρία με την ανεξικακία και κέρδισε. Και όλα τα αντίθετα, αν θέλουμε, γίνονται για εμάς κέρδη»¹.
Η πιο πάνω απάντηση του πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλου, ασφαλώς αφορά όσους θέλουν να συνπορεύονται στη ζωή τους με τη ζωή του Χριστού, να θέλουν να αξιοποιήσουν τα όσα τους συμβαίνουν για να γίνονται τα χρόνια της ζωής τους σημαντικά.
Δεν είναι εύκολο να βλέπουμε «πίσω από τα φαινόμενα τα γινόμενα», πέρα, δηλαδή, από αυτά που παρατηρούμε και μας συμβαίνουν, να διακρίνουμε το λόγο, το σκοπό. Γιατί, αν «τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο» κι αν όλα ετοιμάζουν την ολοκλήρωση του προσώπου μας, στο σημείο, βέβαια, που επιθυμούμε, είναι προφανές ότι οι όποιες δυσκολίες, τα όποια γεγονότα και οι όποιοι άνθρωποι -και κυρίως οι δύσκολοι- μας βοηθούν να δούμε και να διορθώσουμε τα κρυφά και φανερά πάθη και αδυναμίες και να ελευθερωθούμε.
Δείχνει σοφία η «εκμετάλλευση» των δυσκολιών που μας έρχονται αναπάντεχα. Γίνονται μέσα που μας προσφέρουν την υπομονή που μας ωριμάζει, την ανεξικακία που διευρύνει το πρόσωπο, την ταπείνωση που αναπαύει, την πίστη που σώζει.
Συμβαίνει να διερωτόμαστε για κάποιον που συμπεριφέρεται άστοχα και, κατά την γνώμη μας, παράλογα: πώς γίνεται να μην το καταλαβαίνει; Γιατί το κάνει; Η λογική, φαίνεται, δεν μπορεί να εξηγήσει τον πειρασμό, τη δοκιμασία.
Είναι η ώρα της σιωπής και της προσευχής. Κυρίως για μας, για ν’ αντέξουμε και ν’ αποκτήσουμε αυτό που χωρίς το συγκεκριμένο πειρασμό δεν θα αποκτούσαμε.
Άλλωστε, μελετώντας τους βίους των αγίων και γνωρίζοντας τους πειρασμούς που δέχτηκαν από τους γύρω τους, μας αποκαλύπτεται μια άλλη λογική, αυτή που μεταποιεί τους πειρασμούς σε μέσα είτε για θεραπεία από τα πάθη είτε για να ετοιμαστεί η καρδιά να δεχτεί περισσότερη χάρη και δόξα.
Όσοι βλέπουν τα χρόνια της ζωής τους σημαντικά για την πνευματική τους ανάπτυξη, δεν διαλύονται στους πειρασμούς που τους προκαλούν οι άνθρωποι, αλλά τους υπομένουν «άνευ γογγυσμών και διαλογισμών», στηριζόμενοι στη Χάρη του Θεού, που την επικαλούνται με πόθο και ταπείνωση, πιστεύοντας ότι η αγάπη Του γνωρίζει τι συμβαίνει και σίγουρα συμπαρίσταται αθόρυβα και ουσιαστικά.
1.Το Γεροντικό, Τόμος Ά, Εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2013, σελ. 131
