π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Σχόλιο στό Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς μετά τήν Ὕψωση
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ».
Σκληρός ὁ λόγος! Ποιός, εὔκολα καί χωρίς πόνο, μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ τά θέλω του, τά χαρίσματά του, τήν ὕπαρξή του, καί νά σηκώσει τό σταυρό του, νά δεχτεῖ τή δυσκολία του, τόν πόνο του, τή δοκιμασία του;... Μόνο καί μόνο γιά ν’ ἀκολουθήσει Αὐτόν πού δέν βλέπει, πού δέν ἔχει ἐμπειρία καθώς μέ τούς ἀνθρώπους;
Ὅμως, ὁ λόγος Του εἶναι ἀληθινός· δέν κοροϊδεύει, ὑποσχόμενος ψεύτικους οὐρανούς καί κατά φαντασία εὐτυχία.
Μία τέτοια «ἀκολουθία» στηρίζεται στήν ἐλευθερία. Αὐτό τό «ὅστις θέλει» διευρύνει τούς ὁρίζοντες τοῦ προσώπου καί τό καθιστᾶ ἰσότιμο τοῦ θεϊκοῦ προσώπου. Μπορεῖς καί νά πεῖς «δέν θέλω», χωρίς τήν ἀπειλή τῆς τιμωρίας τοῦ δυνατοῦ Θεοῦ
Τό «ὅστις θέλει» σοῦ δίνει τή δύναμη νά Τόν ἀκολουθήσεις «ὅπου ἄν ὑπάγῃ», στηριγμένος στήν ἀγάπη πού σοῦ ἔχει. Τό κάνεις ἐλεύθερα, ἐπώδυνα, χαρούμενα, γιατί ξέρεις ὅτι κι ὁ ἴδιος ἀρνήθηκε τόν ἑαυτόν Του καί σήκωσε τό Σταυρό Του γιά χάρη σου.
Τώρα, συν-πορεύεσαι, συν-σταυρώνεσαι, γι’ αὐτό καί συν-ἀνασταίνεσαι. «Χάνεις τή ζωή σου» καί τή σώζεις. Γίνεσαι τό ἴδιο μέ τόν Ἐσταυρωμένο Κύριό σου – περιφρονεῖσαι, ἐγκαταλείπεσαι, σταυρώνεσαι - καί γεύεσαι δυναμικά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δηλαδή Ἐκεῖνον.
Κι ἀκόμα, σ’ αὐτή τήν πορεία δέν εἶσαι μόνος. Τότε καί σήμερα καί μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος, ἑκατομμύρια ἄνθρωποι, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλον τρόπο, θά Τόν ἀκολουθοῦν στηριγμένοι στό λόγο Του, τόν σκληρό, τόν ἀληθινο, τόν καθοριστικό, πού ἐνεργοποιεῖ τήν καρδιά καί κάμνει ὅ,τι τό λογικό ἀδυνατεῖ.
