Για τους πνευματικούς –εξομολόγους, σε παρακαλώ Κύριε. Για φώτιση κι ενίσχυσή τους στο δύσκολο έργο τους.
Σήμερα ο κόσμος έχει ψυχολογικά προβλήματα, που πηγάζουν από τη μοναξιά, την ακοινωνησία, τις ανασφάλειες, το άγχος.
Πολλές φορές μας βλέπουν ως ψυχολόγους ή ψυχίατρους, τόσο που μας προσφωνούν, κατά λάθος, «γιατρέ…».
Λίγες είναι οι φορές που έρχονται να εναποθέσουν «τον παλαιόν άνθρωπο συν ταις πράξεσιν και ταις επιθυμίαις», ως πράξη μετάνοιας. Λίγοι, όντως, μετανοούν, Κύριε. Τι όμως να κάνουμε; Πώς μπορούμε να αγνοήσουμε την ανθρώπινη ανάγκη να μιλήσει και να πει τα βαθύτερα της καρδίας;
Κι από την άλλη, πώς θα παίξω το ρόλο του Ψυχολόγου, αφού δεν κατέχω όσα ο Ψυχολόγος;
Φώτισε με, Εσύ που είσαι ο Ποιμήν ο καλός που θυσιάζεται «υπέρ των προβάτων», όπως και όλους τους πνευματικούς.
Δίνε μας υπομονή, ταπείνωση, αοργισία και κατανόηση, για να διακονούμε τα παιδιά σου και να τα οδηγούμε στο δρόμο σου, αποκαλύπτοντάς τους την ομορφιά της μετάνοιας, της νέας ζωής που παραπέμπει στο σταυρό και την Ανάστασή Σου κι άρα στη χαρά της Βασιλείας Σου.
π. Ανδρέας
