Μιλώ σε Σένα, Κύριε, χωρίς όμως να γνωρίζω αν η φωνή μου φτάσει σε Σένα· όχι γιατί είσαι μακρυά μου, αλλά γιατί η καρδιά μου είναι απούσα ή γιατί αυτό που λέω δεν έχει το Πνεύμα Σου.
Όντως, είναι δύσκολο έργο η προσευχή! Είναι και οι λογισμοί που έρχονται κι εμποδίζουν την καθαρότητά της, ως να εισέρχονται παράσιτα ανάμεσά μας.
Θα ήθελα, Κύριε, να σε παρακαλέσω να με μάθεις πώς να προσεύχομαι· να με διδάξεις τι να ζητώ, ώστε να μη συγκρούεται με το θέλημά Σου το άγιο, αφού αυτό είναι που με σώζει και πού στην πραγματικότητα, στο βάθος δηλαδή, κι εγώ θέλω. Κι ακόμα, μάθε με να προσεύχομαι για όλο τον κόσμο, συμμετέχοντας στον πόνο του, αγαπώντας τον με την καρδιά μου. Μάθε με όμως και να Σ’ ευχαριστώ για όλα όσα γνωρίζω κι όσα αγνοώ, των «φανερών κι αφανών ευεργεσιών» Σου, για τις δυσκολίες και τον πόνο που πέρασα και περνώ και γίνονται μέσα κάθαρσης και άλλης γνώσης του εαυτού μου, των γύρω μου, Εσένα.
«Δίδαξον με πώς δει και υπέρ ων προσεύχεσθαι» για να ’χει μαζί Σου χαρά και Ζωή η ζωή μου.
π. Ανδρέας
