ε. Δεν πρέπει να μαραζώνουμε για τίποτε. Όπως έλθουν... Δεν μπορεί να γίνονται πάντα όπως τα συγκόφκουμεν κι τ’ αξαμόνουμεν. Να μη θλιβόμαστε για τίποτε, γιατί τούτη η θλίψη είναι πολύ περισσότερο κουραστική, ακόμα και από τη σκληρότερη εργασία, γι’ αυτό μας εξαντλεί. Να υπομένουμε. Το λάστιχο τεντώνεται, τεντώνεται, μα θα έλθει ώρα που θα επιστρέψει στη θέση του. Δεν μπορεί να είναι συνέχεια τεντωμένο. Εμείς τα θέλουμε όλα τέλεια, χωρίς καμία δυσκολία. Έχει πλάσματα καλά και αγαθά. Για όλα εξετάζουν τη συνείδηση τους ̇δεν θέλουν ν’ αδικήσουν κανένα και πολλές φορές τους εκμεταλλεύονται και τους ξεγελούν. Το μέτρο είναι καλό. Όμως όποιος υποχωρεί συνεχώς, χρειάζεται διάκριση στη μακροθυμία, που όμως λίγοι βρίσκουν.
στ. Ακόμα πρέπει να φτάσει ο άνθρωπος να μην θέλει επαίνους κι ούτε βοήθεια. Να θέλουν να τον βοηθούν στις δουλειές και να τους λέει: «Ησυχάστε εσείς, θα τα κάμω όλα εγώ». Κι όταν τα κάμει όλα πρέπει ακόμα να περιμένει έλεγχο και όταν δεν γίνει να λέει «περίεργο!...».
ζ. Να κάμνουμε σ’ αυτή τη ζωή όσα μπορούμε, όσα ορίζει ο Κύριος. Άμα τα θέλουμε όλα τέλεια, κινδυνεύουμε να πάρουμε ψιλή (κόβουμε και ράβουμε – δηλαδή όπως τα θέλουμε). Δεν έχει και κανέναν τέλειο. Είναι δυνατό να έχει;Να θέλουμε να φτάσουμε στο καλύτερο. Όταν μπούμε στον εαυτό μας και καταλάβουμε τα συστήματα, τις αδυναμίες, τα πάθη μας, τότε θα προχωρούμε καλά. Να προσπαθούμε να κόβουμε κάθε χρόνο λίγα – λίγα, με τις προσευχές. Η αξίνα να είναι στη ρίζα του δέντρου, για να κόβουμε τα συστήματα. Να προσπαθούμε ν’ αρέσουμε στον Θεό. Άμα αγωνίζεται κανείς, είναι κοντά Του. Ξέρει σε τι υστερεί, ποιος είναι. Διαφορετικά, αν δεν εξετάζουμε τον εαυτό μας, γίνεται χειρότερος.
Από το βιβλίο ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ, έκδοση του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος, Λυθροδόντας - Κύπρος. τηλ. 00357-99607871
