Παύλου Ευδοκίμωφ
Το τέλος της αγάπης κάνει τα δύο ένα. Πρόκειται για τη θέα του εαυτού μας στο Θεό δια μέσου του πλησίον. Όταν ο πλησίον περνά από εμένα κι εγώ από τον πλησίον, τότε πραγματοποιούμε την κοινωνία των προσώπων, την ενότητα της ανθρώπινης φύσης. Είναι το θαύμα του ‘ομοουσίου’ των μελών του σώματος, όπου ο καθένας δεν είναι μόνο ενωμένος, αλλά όπου όλοι είναι ένας, ο ένας για τον άλλο.
