Μητροπολίτου Λεμεσοῦ Γέροντος Ἀθανασίου
Ἀπό τά ἔργα τῶν Ἁγίων καί τή ζωή τους γνωρίζουμε ὅτι ὅλα ὅσα κάνουμε, ὅλος ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς καί τά ἔργα τά πνευματικά καί οἱ ἀγῶνες μας καί οἱ ἐλεημοσύνες μας καί ὅλες οἱ προσπάθειές μας γίνονται γιά ἕνα σκοπό. Αὐτός ὁ σκοπός δέν εἶναι ἄλλος παρά ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως ἐπιγραμματικά ἔλεγε ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ. Ἡ ἀπόκτηση, λοιπόν, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ σκοπός ὅσων ἐπιτελοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτό μᾶς κάνει νά εἴμαστε ζωντανά ὄντα μέσα στήν Ἐκκλησία, δηλαδή νά ὑπάρχουμε καί νά ἔχουμε ἐνέργεια ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, νά μήν εἴμαστε ἁπλῶς ἰδεολόγοι καί νά ἀποδεχόμαστε μερικές ἰδέες ἤ νά ἀκολουθοῦμε μία διδασκαλία ἤ νά ἀκολουθοῦμε μία νοοτροπία πού ὑπάρχει στόν κόσμο αὐτό. Ἀλλά μᾶς κάνει νά εἴμαστε πρόσωπα πού ἔχουμε κάτι τό ὁποῖο εἶναι κατευθεῖαν ἀπό τό Θεό καί αὐτό εἶναι ἡ χάρις καί ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ὡς Θεός ἀληθινός, ὡς πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁπωσδήποτε κατά τήν οὐσία του εἶναι ἀμέθεκτον, δέν μποροῦμε νά μετάσχουμε στήν οὐσία του, ὅπως δέν μετέχουμε στήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, μετέχουμε ὅμως στή χάρη Του, στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι καί στό Ἅγιο Πνεῦμα, πού εἶναι μαζί μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἀκριβῶς μετέχουμε στήν ἐνέργειά Του. Ὅλα αὐτά πού γίνονται στήν Ἐκκλησία γίνονται μέ τή δύναμη καί τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅλα τά μυστήρια, ὅλες οἱ δυνάμεις, ὅλα τά θαύματα, κάθε σημεῖο πού τελεῖται στήν Ἐκκλησία γίνεται μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ἀκόμη, μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι «οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰμή ἐν πνεύματι Ἁγίῳ». Κανένας δέν μπορεῖ νά ἐπικαλεσθεῖ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ὅπως πρέπει σωστά, παρά μόνο μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δηλαδή, καί ὁ προσωπικός μας ἀγώνας εὐφορεῖται ἀπ’ αὐτή τή χάρη, ὅπως ἀλλοῦ λέει καί ὁ Ἀπόστολος: αὐτό τό Πνεῦμα τό Ἅγιο εἶναι μέσα μας καί προσεύχεται μέσα μας μέ στεναγμούς ἀλαλήτους καί φωνάζει πρός τόν Πατέρα καί μαρτυρεῖ καί λέει «Θεέ μου, Πατέρα μου». Δηλαδή μᾶς δίνει τή βεβαιότητα τῆς σχέσεώς μας, τῆς υἱοθεσίας μας ἀπό τό Θεό πατέρα μας.
Αὐτό, λοιπόν, τό Πνεῦμα εἶναι ζωοποιό, δίνει δηλαδή ζωή στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος νεκρώνεται ἀπό τήν ἁμαρτία, ὅμως τό Πνεῦμα τό Ἅγιο τοῦ δίνει ζωή καί τόν ἀνιστᾶ ἐκ νεκρῶν. Ὅταν ἀναστηθοῦμε ἀπό τή νέκρα τῆς ἁμαρτίας, τότε ὅλα ἀλλάζουν καί τό μυαλό μας καί ἡ καρδιά καί οἱ αἰσθήσεις καί τό σῶμα μας ἁγιάζονται. Αὐτά τά σημεῖα καί τά θαύματα πού τελοῦνται ἀπό τούς Ἁγίους εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στό σῶμα τους καί τήν ψυχή τους, ἀφοῦ ἁγιάζεται ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος. Ὑπ’ αὐτή τήν ἔννοια μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι τό σῶμα μας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί πρέπει νά τό περιφρουρήσουμε καί νά τό ἁγιάσουμε, νά μήν τό δώσουμε στήν ἁμαρτία πού θά τό σκοτώσει.
