Πρωτ. Ευέλθοντος Χαραλάμπτους
Ὁ ἀντίχριστος εἶναι ἐφεύρεση τοῦ ἴδιου του πονηροῦ, ξέρετε γιατί; Γιατί δέν ὑπάρχει τό ἀντί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ δαίμονας δέν εἶναι ὄντως ὄν, αὐτοοντότητα, ὅπως εἶναι ὁ Θεός, εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ (ως άγγελος αρχικά), ἄρα κάτω ἀπό τήν ἀπόλυτη, θεϊκή ἐξουσία.
Τήν καραμέλα τοῦ ἀντίχριστου, τῆς τρομοκρατικῆς ἐξουσίας τοῦ σατανᾶ δέν τή γλύφουν οἱ πιστοί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἐξ ἄλλου αὐτό ἦταν ἀπ' ἀρχῆς τό ὄνειρο τοῦ σατανᾶ, νά ἀνεβεῖ πάνω ἀπό τό Θεό, ὅμως ἀντί νά βγεῖ ἀπό πάνω πέφτει πρός τά κάτω καί μάλιστα μέ ταχύτητα μεγαλύτερη ἀπό τήν ταχύτητα τοῦ φωτός: «Εἶδον τόν σατανᾶ ὡς ἀστραπήν πεσόντα».
Ὁ δαίμονας ὄχι μόνο δέ βρίσκεται πάνω ἀπό τό Θεό, ὄχι μόνον βρίσκεται πολύ κάτω ἀπό τό Θεό, βρίσκεται ἀκόμα πιό κάτω καί ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἐμεῖς μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐξουσιάζουμε τό δαίμονα. «Ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ» εἶναι ο θριαμβευτικός ὕμνος νίκης τοῦ ἀνθρώπου πάνω στό πονηρό, τό κακό, τό διάβολο. Ὁ Θεός τή δύναμη δέν τήν κρατᾶ γιά τόν ἑαυτό του, τή δίνει σέ μᾶς. Ὅ,τι θέλουμε τό ἔχουμε ἀπό τόν Θεό. Μέ τόν Θεό εἴμαστε παντοδύναμοι, τροπαιοῦχοι, δέ φοβούμαστε τό κακό.
