Αρχιμ. Παύλου Εγγλεζακη
Σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ιησού, ο Θεός αποκαλύπτεται όχι στις λαμπρές διάνοιες, αλλά στις καθαρές καρδιές. Το αποτέλεσμα είναι λίγοι, πολύ λίγοι, από τους κατά κόσμο σοφούς να έχουν ρανίδες έστω της αληθινής σοφίας, της γνώσης, και της αρετής, που βασιλεύουν στην καρδιά των απλών και περιφρονεμένων ανθρώπων του χριστιανικού λαού. Η θεία υπόσχεση είναι σαφής: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. 5:8).
Νους θερμαινόμενος από καθαρή καρδία (ή καρδία φωτιζόμενη από καθαρμένο νου) δέχεται δώρο τη γνώση του Θεού. Και ο λόγος όμως (ως η ενεργητική λειτουργία του νου) μπορεί να ανεβεί, όταν προχωρεί ορθός, μέχρι τη σύλληψη της έννοιας και την αποδοχή της αναγκαιότητας της ύπαρξης του Θεού, τη γνώση δηλαδή περί Θεού, αν όχι του Θεού. Ό,τι αδυνατεί να συλλάβει ή να αποδεχτεί το Θεό είναι εκείνο που ο Έντμουντ Χούσσερλ ονόμασε «αλλοτρίωση του λογικού»: η λογικοκρατία. Αυτό τώρα μπορεί να οφείλεται σε λόγους ψυχολογικούς, κοινωνικούς κτλ., όχι όμως σε λόγους λογικής.
Μέχρι τα πρόθυρα, ώστε, του θείου Ναού απλώνεται ο χώρος του λόγου. Που σημαίνει πως και όταν η πίστη βγει από το Ναό για να μιλήσει σ’ αυτούς που αγαπά, από τα πρόθυρα και ως αυτούς μπορεί να χρησιμοποιήσει ξανά το λόγο.
Παιδαγωγικά Θεολογικά Ανάλεκτα, χορηγία Ίδρυμα Α. Γ. Λεβέντη. Λευκωσία 2012, σ. 154
