Αρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου
Κανείς δεν μπορεί να ζήσει με τον Θεό, αν δεν είναι ερωτευμένος μαζί Του. Πηγαίνοντας προς το μαρτύριό του, ο άγιος Ιγνάτιος μιλούσε σαν ερωτευμένος, λέγοντας, «Ο εμός Έρως εσταύρωται». Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη του ήταν πνευματική, αγνή και ιερή, αλλά ο μόνος τρόπος να το εκφράσει με κάποια ομοιότητα, είναι μέσω του ανθρώπινου έρωτα. Οι ερωτευμένοι έχουν τον τρομερό και ακαταμάχητο αυτό έρωτα· δεν μπορούν να σκεφθούν τίποτε άλλο και θέλουν να μιλούν στον άνθρωπο που αγαπούν και να είναι μαζί του συνεχώς. Είναι το ίδιο με τον Θεό.
Δεν μπορούμε να σωθούμε αν δεν είμαστε ερωτευμένοι με τον Χριστό. Δεν μπορούμε να σκεφθούμε η να βρούμε ευχαρίστηση σε ο,τιδήποτε άλλο. Αναστενάζουμε αδιαλείπτως και νιώθουμε η καρδιά μας να είναι δεμένη με ένα σχοινί που μας τραβά συνεχώς προς τα άνω. Αυτοί είναι οι «αλάλητοι στεναγμοί» της καρδιάς του ανθρώπου. Σε τέτοια κατάσταση, πρέπει να προσέξουμε να μην δείξουμε καμία εξωτερική ευλάβεια, γιατί αυτό θα μειώσει τη χάρη. Αν θέλουμε να είμαστε μαζί με τον Χριστό, πρέπει να έρθουμε σε αυτού του είδους έρωτα, να νιώθουμε ότι η καρδιά μας είναι πάντα γεμάτη με έναν αγνό, φωτεινό, γλυκό πόνο, που δεν αφήνει τίποτε να μας χωρίσει «από της αγάπης του Χριστού». Τότε η αγάπη για τον Χριστό είναι ισχυρότερη από τον θάνατο.
Ο έρωτας αυτός προάγει το μεγαλύτερο θαύμα της ενώσεως της καρδιάς του ανθρώπου με το Πνεύμα του Θεού. Πως μπορούμε να αποκτήσουμε το σωστό αυτό είδος αγάπης; Όταν ο Κύριος εμφανίστηκε στον Πέτρο μετά την Ανάστασή Του, δεν τον ρώτησε τίποτα άλλο, παρά «Σίμων, Ιωνά, αγαπάς Με;» και αυτός απάντησε: «Ναι, Κύριε. Συ οίδας ότι φιλώ Σε ». Ο άγιος Σιλουανός λέει επίσης ότι, όταν συναντήσουμε τον Κύριο, δεν θα μας ρωτήσει τίποτα άλλο, παρά «αγαπάς Με;» Η καρδιά μας θα μας πει αν έχουμε την αγάπη αυτή για Αυτόν και τότε μπορούμε να ζούμε μαζί Του αιώνια. Δεν πρόκειται για νομική κρίση και δεν νομίζω ότι ο Κύριος θα καθίσει για να κρίνει τους ανθρώπους ατέλειωτα για ένα περιστατικό η το άλλο. Ωστόσο, θα κριθούμε αν μέσα από όλα τα περιστατικά αυτά έχουμε αχρειώσει τον εαυτό μας και έχουμε γίνει ανίκανοι να αγαπήσουμε τον Θεό με τον έντονο αυτό τρόπο, γεγονός που μας κάνει αποδεκτούς να ζούμε στις αυλές Του δια παντός.
Πηγή: Πεμπτουσία
