Σταύρου Σ. Φωτίου
Στο ευαγγέλιο της χριστιανικής πίστης αναφέρεται ότι «ο Θεός αγάπη εστί» (Α´ Ιω. 4:16). Ο Θεός είναι τριαδική κοινωνία, στην οποία κάθε πρόσωπο ελεύθερα αυτοδωρίζεται στα άλλα. Η αυτοπροσφορά και η αυτοθυσία χαρακτηρίζουν την όντως ζωή. Μέσα στην αλληλοπεριχώρησή τους κάθε πρόσωπο είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο και ταυτόχρονα βιώνει με τα άλλα κοινότητα ζωής. Έτσι, κοινωνώντας οι Χριστιανοί κάθε Κυριακή ή γιορτή στον ναό, υποδέχονται τη φιλοθεΐα και τη φιλανθρωπία, την πατρότητα του Θεού και την αδελφοσύνη των ανθρώπων. Μοιραζόμενοι την αγάπη του Θεού θεωρούν κάθε άνθρωπο ως αδελφό και φίλο, ανεξάρτητα από κάθε βιολογική ή κοινωνική διάκριση. Η διαρκής μέριμνα για τον άλλο, η χωρίς όρους και όρια δοτικότητα, αναδεικνύεται σε καίριο κριτήριο χριστιανικής βιοτής.
Το θυσιαστικό αυτό ήθος, το υπάρχειν με τον άλλο και για τον άλλο, οι πιστοί το διαχέουν και έξω απ᾽ τον ναό, για να μεταμορφώσουν κάθε πτυχή του βίου: η πολιτική να γίνει τέχνη ενότητας των πολιτών, συγκρότησης κοινών συνεκτικών δεσμών· η οικονομία να θεραπεύει συγκεκριμένες ανάγκες συγκεκριμένων ανθρώπων· η τέχνη να αναδιατάσσει τα δεδομένα για να φανερώσει το καινό· ο έρωτας να υπηρετεί την ψυχοσωματική μέθεξη αγαπώντων προσώπων.
Η υπαρξιακή στοχοθεσία της Εκκλησίας αποβλέπει στην αρμονική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ᾽ επέκταση, με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του και τη φύση. Μόνο υπηρετώντας τον υπαρξιακό αυτό προσανατολισμό μπορεί ο χριστιανός να προσέλθει επάξια στη Θεία Ευχαριστία. Η διακονία του συνανθρώπου και η παγκόσμια καταλλαγή αποτελούν προαπαιτούμενο προσέλευσης στη Θεία Ευχαριστία. Συνεπώς, η Θεία Ευχαριστία ικανώνει τον πιστό να αυτοπροσφέρεται στον συνάνθρωπο· και μόνο προσφερόμενος στον συνάνθρωπο μπορεί να προσέλθει επάξια στη Θεία Ευχαριστία.
Χαρακτηριστικό του νέου κορωνοϊού που έχει πλήξει την ανθρωπότητα είναι η μετάδοσή του από κάποιον που τον έχει αλλά δεν εκδήλωσε ακόμη συμπτώματα, ή από κάποιον που δεν ανέπτυξε καθόλου συμπτώματα. Συνεπώς, ένα ουσιαστικό μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ο αυτοπεριορισμός των ανθρώπων στα σπίτια τους, η αποφυγή κάθε συνάθροισης. Μόνο η αργή μετάδοση του κορωνοϊού θα επιτρέψει στα συστήματα υγείας να αντιμετωπίσουν επαρκώς και αξιοπρεπώς τους ανθρώπους που κάθε φορά θα νοσούν.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω η Εκκλησία δέχεται να τελεί τις ακολουθίες της κεκλεισμένων των θυρών, ώστε να αποτραπούν συναθροίσεις. Ο πιστός απέχει προσωρινά από τη λατρεία λόγω της ενέκπτωτης ευθύνης του για τον συνάνθρωπο. Πρόκειται για έκφραση άκρας φιλαλληλίας, ένδειξη καθολικής συνείδησης.
