Τίτο Κολιάντερ
Οι άγιοι μιλούν για κάτι που ονομάζεται «ανέσπερον φως» . Είναι το φως που δεν το βλέπει κανείς με τα μάτια του σώματος, αλλά με τα μάτια της καρδιάς. Ποτέ δεν παύει να λάμπει μέσα στην καθαρότητα και τη διαύγεια της ψυχής. Αδιάλειπτη ιδιότητά του είναι να καθαρίζει τον πιστό που προσπαθεί να καθαρίζει τον εαυτό του. Είναι το αιώνιο φως που δεν παύει ποτέ να φωτίζει και που αγκαλιάζει και διαπερνάει το κέλυφος της ύλης και του χρόνου. Το φως όμως αυτό δεν δίνεται έτσι αυτόματα στον καθένα, λένε οι άγιοι. Δίνεται μόνο σ’ αυτούς που παραδίνουν την καρδιά τους στην αγάπη του Κυρίου, καθώς διαλέγουν και βαδίζουν με συνέπεια «την στενήν και τεθλιμμένην οδόν» .
