Ἀπό τό Γεροντικό
Ἕνας ἀδελφός ρώτησε τόν ἀββᾶ Ἰωάννη τόν προφήτη:
- Γιά ὅλους τούς λογισμούς, πού ξεφυτρώνουν στήν καρδιά μου, πρέπει νά ρωτάω τούς γέροντες;
- Δέν εἶναι ἀνάγκη, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νά ρωτάει κανείς γιά ὅλους τούς λογισμούς πού περνοῦν ἀπό τήν καρδιά, γιατί φεύγουν καί χάνονται. Νά ρωτάει μόνο γι’ αὐτούς τούς λογισμούς πού ἐπιμένουν καί πολεμοῦν. Συμβαίνει, θά λέγαμε, μέ τούς λογισμούς ὅ,τι καί μέ ἕναν ἄνθρωπο, πού βρίζεται ἀπό πολλούς, ἀλλ’ ἀγνοεῖ καί προσπερνάει τίς ὕβρεις. Τότε δέν κάνει καμιά ἐνέργεια. Ἄν ὅμως κάποιος ἀπό τούς ὑβριστές του στραφεῖ ἐναντίον του καί τόν πολεμήσει, τότε τόν καταγγέλλει στίς ἀρχές. Ἔρχεται δηλαδή στόν ἄρχοντα καί ὑποβάλλει μήνυση ἐναντίον ἐκείνου πού τόν πολέμησε. Ἔτσι γίνεται καί μέ τούς λογισμούς: Πρέπει νά κάνουμε στούς γέροντες ἐξαγόρευση ἐκείνων μονάχα πού μᾶς πολεμοῦν ἤ μένουν μέσα μας πολύν καιρό.
