Στέλιου Κούκου
Ο λόγιος, αγιορείτης, μοναχός Μωυσής (1952-2014), που χθες συμπληρώθηκαν εννέα χρόνια από την κοίμησή του, είναι ένας από τους πιο πολυγραφότατους αγιορείτες μοναχούς. Ίσως, μόνον με τον άγιο Νικόδημο Αγιορείτη θα μπορούσε να συγκριθεί.
Και οι δύο, μάλιστα, αγιορείτες λόγιοι διακρίνονται για την ποικιλία των συγγραφικών τους έργων! Ενώ δεν τους λείπει σε καμιά περίπτωση και το λογοτεχνικό χάρισμα, πράγμα που είναι ιδιαίτερα εμφανές στα κείμενά τους ακόμη και τα πιο πνευματικά. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Μοναχός Μωυσής εμφανίστηκε στα γράμματα ως ποιητής, ενώ ο άγιος Νικόδημος συνέγραψε και ποικίλες ακολουθίες.
Ποίηση είναι και αυτές! Και μάλιστα υψηλού επιπέδου αφού πρέπει να συνδυάσουν αφ’ ενός την ποίηση με το μέλος, την μουσική και αφ’ ετέρου να μην ξεφύγουν από την πατροπαράδοτη ορθόδοξη πατερική θεολογία. Ως προς τελευταίο, μάλιστα, δεν συγχωρείτε ούτε το ποιητική αδεία!
Προφανώς, λοιπόν, ο πολυγραφότατος, π. Μωυσής ασκούσε το γράψιμο ως διακόνημα και ως εργόχειρο κατά την μοναστηριακή και καλογερική ορολογία. Διακόνημα γιατί προσφέρεις στους λοιπούς αδελφούς και πατέρες της μονής, στη σκήτη και τα κελιά με πολλούς πατέρες. Και εργόχειρο γιατί πρόκειται για μια εργασία που ασκούν κυρίως οι πατέρες των κελιών για τη συντήρησή τους.
Ο ακαταπόνητος, παρ’ όλες τις ασθένειες του, Γέροντας Μωυσής πρόσφερε με τα συγγράμματά του ποικιλοτρόπως τόσο στην μοναστική κοινότητα όσο και στον λοιπό κόσμο. Εξάλλου πολλά από τα κείμενα και τα βιβλία του ήταν ομιλίες που έκανε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης και ιδιαίτερα όπου υπήρχαν Έλληνες. Ήταν κατά κάποιο τρόπο ένας από τους ενδιάμεσους μεταξύ του Άθωνα και της λοιπής οικουμένης.
Και θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως και σήμερα συνεχίζει το διακόνημά του αυτό, αφού ποτέ δεν σταμάτησε η ανάγνωση των βιβλίων και των λοιπών δημοσιεύσεων που μας άφησε, αποτέλεσμα του κοπιώδους εργοχείρου του!
Ο πατήρ Μωυσής, λοιπόν, έγραφε τα ποικίλα έργα του που δεν αποτελούσαν μόνον καρπό της έμπνευσης του διανθισμένων με τα βιώματα και τις προσωπικές του εμπειρίες, αλλά ήταν και καρπός μεγάλης και επίμοχθης έρευνας!
Ο ίδιος ο πολυγραφότατος αγιορείτης, γέροντας Μωυσής κατά την δική του εκτέλεση του μονήρους διακονήματος και εργοχείρου του διασκέδασε την πλήξη που διακατέχει συνήθως τους γραφιάδες και γλέντησε πνευματικά με κάθε έργο του!
Συγχρόνως ψυχαγωγήθηκε με την στενή σχέση, επαφή και συνομιλία μεταξύ των ζώντων και κεκοιμημένων Γερόντων και Αγίων των οποίων έγραψε τον βίο και την πολιτεία τους! Έτσι, άνετα, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως ο ακαταπόνητος γραφέας των πολυαρίθμων σελίδων πατήρ Μωυσής δεν ήταν ένας ακόμη μονήρης γραφιάς, αλλά ένας συγγραφέας με την έννοια του συν-γραφέας.
Και σύμφωνα με τις μοναστικές του υποσχέσεις που έδωσε κατά την κουρά του ως μοναχός, συγγραφέας και συν-γραφέας: των αγίων, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Τριαδικού Θεού συνεργούντων!
Έτσι και εμείς διασκεδάζουμε με τα βιβλία του την προσωπική μας πλήξη και ακηδία μας, ενώ συγχρόνως ψυχαγωγούμαστε πνευματικά! Μοιάζει να φρόντισε για μας!
Δεν τον ξεχνούμε, γιατί δεν μας ξεχνά!
Τον ευχαριστούμε, τον ευγνωμονούμε!
Να έχουμε την ευχή του!
Και τον παρακαλούμε θερμά, να έρχεται να μας μιλά στο αυτί όταν γράφουμε!
