Νικηφόρου Βρεττάκου
Σ’ ἔχουν ἐκπέμψει ὅλα τά πράγματα.
Σ’ ἔστειλε ὁ κόσμος. Εἶσαι ἕνα πρόβλημα
φωτισμένο, ἕνα πρόσωπο πού ἔχει
μυριάδες πτυχές, παράλληλους, κέντρα, γραμμές.
Εἶσαι ὁ χάρτης μου.
Τό χέρι σου εἶναι καί τό χέρι τοῦ Νέγρου.
Καί τό χέρι τοῦ Ἰησοῦ. Καί τό χέρι τῆς μάνας μου.
Καί τοῦ ἐχθροῦ μου τό χέρι. Τό φῶς τοῦ προσώπου σου εἶναι
καί τό φῶς τοῦ ἡλίου. Τά μάτια σου εἶναι
ὅλα τά μάτια. Εἶναι ὁ διαβήτης
τοῦ ἀπείρου τά πόδια σου.
Εἶσαι μία σφαίρα, μ’ ἑφτά
καμπυλόγραμμα οὐράνια συστήματα, πού τή γυρίζω
κοιτάζω διαβάζω καί γράφω μέ μικρές ἀστραπές
τό τραγούδι τοῦ κόσμου.
