Νίκου Καρύδη
Ἐξακολουθῶ νά προσεύχομαι καί τώρα
ὅπως τόν καιρό πού ἤμουνα παιδί
καί γονάτιζα κι ἔσκυβα τό κεφάλι
ὡς τίς πλάκες
ὅταν ἔβγαιναν τά Ἅγια.
Καί σήμερα ἐξακαλουθῶ νά προσεύχομαι
Παρ’ ὅλες τίς ἁμαρτίες μου
Παρ’ ὅλα τά πλούτη μου
Παρ’ ὅλα τά βάσανά μου.
Μπορεῖτε νά γελᾶτε μαζί μου
ὅσο θέλετε
φίλοι μου φτασμένοι καί σίγουροι
ἐσεῖς πού δέν γράψατε ποτέ σ’ἕνα κοχύλι
μία ἡμερομηνία
ἔστω ἕνα ὄνομα
ἄ, καί νά ξέρατε ἀπό ποῦ θά βαρύνει ἡ ζυγαριά
ἄ, καί νά ξέρατε τό τέλος.
