ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Φιλιπ.΄ β΄ 5-11)
Αδελφοί, τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.
Μετάφραση
Αδελφοί, νά ὑπάρχει μεταξύ σας τό ἲδιο φρόνημα πού εἶχε κι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος ἂν καί ἦταν Θεός, δέν θεώρησε τήν ἰσότητά του μέ τόν Θεό ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς, ἀλλά τά ἀπαρνήθηκε ὃλα καί πῆρε μορφή δούλου· ἒγινε ἂνθρωπος καί ὂντας πραγματικός ἂνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικά ὑπακούοντας μέχρι θανάτου, καί μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός τόν ἀνέβασε πολύ ψηλά καί τοῦ χάρισε τό ὂνομα πού εἶναι πάνω ἀπ’ ὃλα τά ὀνόματα. Ἒτσι στό ὂνομα τοῦ Ἰησοῦ ὃλα τά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τάμ ὑποχθόνια θά προσκυνήσουν, καί κάθε γλώσσα θά ὁμολογήσει ὃτι Κύριος εἶναιὁ Ἰησοῦς Χριστός, για νά δοξάζεται ἒτσι ὁ Θεός Πατέρας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς. Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.
Μετάφραση
Εκεῖνο τόν καιρό, μπῆκε ὁ Ἰησοῦς σ’ ἓνα χωριό, καί τόν ὑποδέχτηκε σπίτι της κάποια γυναίκα πού τήν ἒλεγαν Μάρθα. Αὐτή εἶχε μια ἀδελφή πού ὀνομαζόταν Μαρία, καί ἡ ὁποία κάθισε στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί ἂκουγε τή διδασκαλία του. Ἀντίθετα ἡ Μάρθα δούλευε ἀσταμάτητα για νά τούς περιποιηθεῖ. Πῆγε λοιπόν στόν Ἰησοῦ καί τοῦ εἶπε: «Κύριε, δέν νοιάζεσαι πού ἡ ἀδελφή μου μέ ἂφησε μόνη νά σε περιποιοῦμαι; Πές της, λοιπόν, νά μέ βοηθήσει». Ὁ Ἰησοῦς ταῆς ἀποκρίθηκε: «Μάρθα, Μάρθα, ἀσχολεῖσαι κι ἀγωνιᾶς για πολλά πράγματα, ἐνῶ ἓνα μόνο χρειάζεται. Αὐτό διάλεξε ἡ Μαρία, καί δέν πρόκειται νά τῆς τό ἀφαιρέσει κανείς». Ἐνῶ ἒλεγε αὐτά ὁ Ἰησοῦς, κάποια γυναίκα ἀπό τό πλῆθος ἒβγαλε μια δυνατή φωνή καί τοῦ εἶπε: «Χαρά στή μάνα πού σε γέννησε καί σε θήλασε!». Κι ἐκεῖνος εἶπε: «Πιο πολύ χαρά σ’ ἐκείνους πού ἀκοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐφαρμόζουν!».
