Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ο Βαρνάβας ήταν ένας από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους. Γεννήθηκε στην Κύπρο από πλούσιους γονείς της φιλής των Λευί και σπούδασε μαζί με τον Σαούλ παρά τους πόδας του Γαμαλιήλ. Αρχικά ονομαζόταν Ιωσήφ⸱ όμως οι Απόστολοι τον αποκαλούσαν Βαρνάβα, δηλαδή «υιό παρακλήσεως», διότι είχε ιδιαίτερο χάρισμα να παρηγορεί τις ψυχές των ανθρώπων.
Μετά τη θαυμαστή μεταστροφή του Σαούλ, ο Βαρνάβας ήταν ο πρώτος που τον γνώρισε στους αποστόλους ως Παύλο. Αργότερα ο Βαρνάβας κήρυξε το Ευαγγέλιο μαζί με τον απόστολο Παύλο και τον ευαγγελιστή Μάρκο στην Αντιόχεια και σε άλλες περιοχές. Πιθανότατα ο Βαρνάβας ήταν ο πρώτος που κήρυξε στη Ρώμη και στο Μιλάνο.
Μαρτύρησε στο νησί της Κύπρου, στα χέρια Εβραίων και ετάφη από τον Μάρκο πέρα από τη δυτική πύλη της πόλεως Σαλαμίνας της Κύπρου. Επάνω στο στήθος του βρέθηκε τοποθετημένο ένα αντίγραφο του Ευαγγελίου του αγίου αποστόλου Ματθαίου, το οποίο ιδιοχείρως είχε αντιγράψει (ελληνιστί) ο άγιος Βαρνάβας. Ο τάφος του παρέμενε άγνωστος για αρκετές εκατοντάδες χρόνια⸱ επειδή όμως πολλοί ασθενείς θεραπεύτηκαν σε εκείνο ακριβώς το μέρος, γι’ αυτό ονομάστηκε «τόπος θεραπείας».
Μετά την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος το 451, την εποχή που βασίλευε ο αυτοκράτορας Ζήνων (488), εμφανίστηκε ο απόστολος Βαρνάβας σε όραμα στον επίσκοπο Ανθέμιο της Σαλαμίνας επί τρεις συνεχόμενες νύχτες και του φανέρωσε το ακριβές σημείο του ενταφιασμού του. Η θαυμαστή αυτή η εμφάνιση του αγίου αποστόλου συνέπεσε την περίοδο ακριβώς που ο φιλόπρωτος πατριάρχης της Αντιοχείας, Πέτρος, ήθελε να υπαγάγει την Εκκλησία της Κύπρου στη δικαιοδοσία του θρόνου της Αντιοχείας. Μετά όμως από την εμφάνιση και ανακάλυψη των θαυματουργών λειψάνων του αγίου αποστόλου Βαρνάβα, το αυτοκέφαλο της εκκλησίας της Κύπρου ως Αποστολικής Εκκλησίας (ήδη καθιερωμένο από την Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου το 431), επικυρώθηκε επισήμως.
