Ἱεροδιακόνου Ραφαήλ Μισιαούλη
O Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος γεννήθηκε τό 301 μ.Χ. σέ κάποιο χωριό τῆς Ἄνω Αἰγύπτου καί ἔζησε στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου. Ἀποτελεῖ παράδειγμα μοναχικοῦ βίου. Ἀπό νεαρή ἡλικία ἀγάπησε τήν ἀρετή καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Στήν ἡλικία τῶν 30 ἐτῶν ἀποσύρθηκε στήν ἔρημο τῆς Νιτρίας στή Συρία, ὅπου ἐκεῖ παρέμεινε γιά ὁλόκληρα 60 συναπτά ἔτη. Διετέλεσε μαθητής τοῦ μεγάλου καθηγητοῦ τῆς ἐρήμου, Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου.
Ἀξιώθηκε νά λάβει τήν ἱερωσύνη σέ ἡλικία 40 ἐτῶν. Ἀπό τήν ὀρθή πνευματική ζωή πού ἔκανε, ὁ Θεός τόν προίκισε μέ τά χαρίσματα τῆς προφητείας, τῆς θαυματουργίας καί τῆς θεραπείας τῶν ἰάσεων. Ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ἐγκρατείας καί ὑπομονῆς. Τίς ἀρετές του τίς θαύμασε καί ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ἰδού, ἐπαναπαύθηκε ἐπί σέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί στό ἑξῆς θά εἶσαι κληρονόμος τῶν ἀγώνων μου».
Κάποτε πῆγε καί συνάντησε τόν Ἅγιο Μακάριο ἕνας αἱρετικός, πού εἶχε μέσα του δαιμόνιο καί ἰσχυριζόταν ὅτι δέν εἶναι δυνατό νά γίνει ἀνάσταση νεκρῶν. Ὁ Ἅγιος τότε, προκειμένου νά τόν πείσει, ἀνάστησε ἕνα νεκρό. Ἔλεγε δέ ὅτι ὑπάρχουν δυό τάγματα δαιμόνων. Ἀπό αὐτά, τό ἕνα πολεμᾶ τούς ἀνθρώπους, παρασύροντάς τους σέ πάθη τερατώδη καί ἀκατονόμαστα, ἐνῶ τό ἄλλο, τό ὁποῖο ὀνομάζεται καί «ἀρχικό», δημιουργεῖ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων διάφορες κακοδοξίες καί πλάνες. Αὐτούς, μάλιστα, τούς δαίμονες τοῦ δεύτερου τάγματος, τούς ξεχωρίζει ὁ Σατανᾶς καί τούς ἀποστέλλει στούς μάγους καί στούς αἱρεσιάρχες.
Ἕνα ἀπό τά πολλά διδάγματα πού μᾶς ἀναφέρει καί διδάσκει ὁ Ἅγιος εἶναι καί αὐτό: «Ὅσα προέρχονται ἀπό τή θεία χάρη, ἔχουνε χαρά, ἔχουνε εἰρήνη, ἔχουνε ἀγάπη, ἔχουνε ἀλήθεια˙ κι αὐτή ἡ ἀλήθεια βιάζει τόν ἄνθρωπο νά ζητᾶ τήν ἀλήθεια. Κι ὅσα εἶναι τῆς ἁμαρτίας, εἶναι ταραγμένα καί δέν ἔχουν ἀγάπη καί χαρά γιά τόν Θεό».
Ὁ Ὅσιος Μακάριος σέ προχωρημένη ἡλικία ἐξορίστηκε σέ νησίδα τοῦ Νείλου ἀπό τόν Ἀρειανό Ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας Λούκιο, καί κοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ ἡλικία 90 ἐτῶν τό ἔτος 391 μ.Χ. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία στίς 19 Ἰανουαρίου.
