4 Ὀκτωβρίου
π. Γεωργίου Κόρτα
Ὁ βίος τῆς Ἁγίας Δομνίνας καί τῶν θυγατέρων αὐτῆς ὀρθώνονται σάν πνευματικός φάρος στό σκοτάδι τοῦ σύγχρονου κόσμου. Σήμερα οἱ ριζικές ἀλλαγές τῆς ζωῆς μας, ἰδεολογικές, οἰκογενειακές, οἰκονομικές, δημιούργησαν ἕνα νέο τρόπο ζωῆς. Σ’ ἕναν κόσμο ὅπου ἐπικρατεῖ καί διαφημίζονται ἡ ἀδικία, ἡ ἀνηθικότητα καί ἡ ἀνωμαλία, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία γιά νά ἐνδυναμώσει τήν πίστη μᾶς προβάλλει τό Εὐαγγέλιο καί τούς βίους τῶν ἁγίων.
Ἡ Ἁγία μάρτυς Δομνίνα καί οἱ δυό θυγατέρες της ἔζησαν στήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας στά δύσκολα χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ, τά χρόνια τῶν φοβερῶν διωγμῶν. Ἡ μάρτυς βλέποντας τόν κίνδυνο, ἐγκατέλειψε τό σπίτι της γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ καί μαζί τήν ἀκολούθησαν οἱ θυγατέρες της.
Ὁ σύζυγός της, φανατικός εἰδωλολάτρης, δέν ἄντεξε αὐτή τήν «προδοσία» καί μέ τή βοήθεια τοῦ ἡγεμόνα, πῆρε ἕνα στρατιωτικό ἀπόσπασμα καί μέ αὐτό συνέλαβε τή σύζυγο καί τίς θυγατέρες του μέ σκοπό νά τίς ὁδηγήσει στήν Ἱεράπολη τῆς Συρίας γιά νά δικαστοῦν.
Ἡ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, βλέποντας τίς προθέσεις τοῦ συζύγου της καί τῶν στρατιωτῶν, μίλησε στίς κόρες της καί ἀπό κοινοῦ ἀποφάσισαν νά θυσιαστοῦν γιά τό Χριστό, προτοῦ ἀσελγήσουν σέ αὐτές οἱ στρατιῶτες. Μετά ἀπό προσευχή στόν πανάγαθο Θεό, γιά νά διατηρήσουν τόν ἑαυτό τους ἁγνό, ἀποφάσισαν νά διαφύγουν καί κατέληξαν στίς ὄχθες ἑνός ποταμοῦ.
Μπῆκαν καί οἱ τρεῖς μαζί στό ποτάμι ἐνισχύοντας ἡ μία τήν ἄλλη καί μέ τήν προσευχή στά χείλη ἀφέθηκαν στά ὁρμητικά νερά τοῦ ποταμοῦ. Μάνα καί κόρες πνίγηκαν καί στεφανηφόρες ἀνῆλθαν στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ὁ θεῖος Χρυσόστομος ἔχει ἐγκώμιον πλατύ εἰς τές τρεῖς γυναῖκες, λέγοντας ὅτι οἱ θυγατέρες δέν πνίγηκαν μόνες στό ποταμό ἀλλά ὅτι ἡ μητέρα τους τίς βύθισε εἰς τόν ποταμό, φοβούμενη μήπως οἱ στρατιῶτες φθείρουν τήν παρθενία τῶν θυγατέρων της.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἀναφέρει: «H παρθένος δέν πρέπει μόνο στό σῶμα νά εἶναι καθαρή, ἀλλά καί στήν ψυχή, ἄν βέβαια ἔχει σκοπό νά ὑποδεχθεῖ τόν Ἅγιο Νυμφίο».
Ἄς παρακαλέσουμε κι ἐμεῖς τόν Χριστό νά μᾶς χαρίζει ἁγνότητα στήν ψυχή, πού θά μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες. Αὐτός νά μᾶς γλυκαίνει τούς πόνους, τά δάκρυα τῆς ζωῆς, νά φωτίζει τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας, γιά νά ἀντέξουμε τούς πειρασμούς καί τά ἐμπόδια πού συναντᾶμε.
