Αρχιμ. Σωφρονίου Γκουτζίνη
«Δεν ξέρω αν τον κατάλαβα ποτέ τον Γέροντα. Ενώ είχαμε τόση εύκολη προσαγωγή, επαφή μαζί του, αλλά σχεδόν κάθε φορά που τον έβλεπα ήταν διαφορετικός ο Γέροντας. Εκείνο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από όλα στις επαφές μου με τον Γέροντα ήταν ο λόγος του και η ενέργεια που μετέδιδε αυτός ο λόγος σε κάθε επαφή με εμάς. Για αυτό και αναζητούσα κάθε ευκαιρία στο να έχω επαφή μαζί του, για να ακούσω ένα λόγο, διότι ήξερα ότι αυτός ο λόγος είναι άνοιγμα ζωής αιωνίου. Ήταν σαν να ζούσε σε ένα άλλο κόσμο και από εκεί έπαιρνε και μετέδιδε ο Γέροντας. Και αυτή την εντύπωση δεν την είχα μόνο εγώ, αλλά έβλεπα την ίδια αίσθηση, την ίδια πληροφορία να έχουν στην καρδιά τους όλοι οι άνθρωποι που έρχονταν εκεί! Εγώ πολλές φορές γινόμουν ο μεσάζων, που έθετα τα ερωτήματά τους στον Γέροντα και μετέφερα την απάντηση στους ανθρώπους. Και αυτοί οι άνθρωποι που πολλές φορές δεν τον γνώριζαν καθόλου είχαν ακριβώς την ίδια αίσθηση την οποία είχα και εγώ. Τι να σας πω! Δεν ξέρω αν κατάλαβα ποτέ τον Γέροντα. Όμως χαιρόμουνα την παρουσία του, χαιρόμουνα τον λόγο του και αυτή η αίσθηση μου επέτρεψε να περάσω όλα μου τα χρόνια στο μοναστήρι με μία άνεση, γιατί ο λόγος του και η παρουσία του αναπλήρωνε τα υστερήματά μου στην άσκηση. Αναπλήρωνε, όπως ο Θεός αναπληρώνει τις ελλείψεις μας με τη δική Του την χάρη, έτσι ακριβώς και ο Γέροντας αναπληρώνει τις ελλείψεις μας. Βέβαια ο Γέροντας έχει φύγει από εμάς σωματικώς, βέβαια ο τάφος του βρίσκεται στο κέντρο της Μονής μας, αλλά προπαντώς ο λόγος του ζει ανάμεσά μας και στην καρδιά μας και στη ζωή μας, όλα είναι θεσπισμένα σύμφωνα με τη δική του πείρα και τη δική του γνώση και αγάπη που είχε για τον Χριστό. Έτσι το Πνεύμα του είναι ζωντανό σε όλη την αδελφότητα». (απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη στον ιστότοπο Πεμπτουσία).
Οι παραπάνω λόγοι του μαθητού του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ, Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία (Ζάχαρου) περιγράφουν επακριβώς την ακτινοβολία του Αγίου τόσο προς τα μέλη της Αδελφότητάς του, τα πνευματικά του έκγονα, όσο και προς τους πολυπληθείς προσκυνητές της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο γράφων στην αρχή της δεκαετίας του 1990. Νεαρός μεταπτυχιακός φοιτητής της θεολογίας τότε, αναζητούσα την επαλήθευση όλων όσων μελετούσα, όλων όσων σπούδαζα, όχι απλώς ως ένα σύστημα δόγματος και ήθους, αλλά υποστασιασμένες στο πρόσωπο ενός Αγίου. Μέχρι τότε, στα 23 μου χρόνια, είχα γνωρίσει εξαίρετους κληρικούς, με αγάπη για τον Θεό, την Εκκλησία Του και τον άνθρωπο. Ωστόσο η επιθυμία μου για την εν προσώπω αποκάλυψη του μυστηρίου της Αγιότητος παρέμενε! Αν η θέωση είναι ο σκοπός της ζωής μας, τότε σίγουρα θα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν εμπειρία θεώσεως!
Καθ΄οδόν προς την Μονή είχα μέσα μου τη βεβαιότητα πως θα συναντούσα έναν Άγιο! Ήδη πριν τον αντικρύσω, από τις πρώτες ώρες της δεκαήμερης τότε παραμονής μου στο Μοναστήρι, είχα αισθανθεί και εγώ την «άνεση» στην οποία αναφέρεται ο π. Ζαχαρίας. Ο Άγιος Σωφρόνιος γνωρίζοντας το βάθος και την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και το ύψος της κλήσεως της θείας δόξας, με απέραντο σεβασμό στο πρόσωπο των συνομιλητών του, ανεπιτήδευτα και αληθινά μπορούσε να εμπνέει την αγάπη, να μεταδίδει την ελπίδα και να υποστασιάζει την πολυπόθητη ελευθερία του πνεύματος. Δοξάζω τον Θεό για την ευλογία της συνάντησης μαζί του!
Σήμερα πολλοί επιχειρούν, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία να ερμηνεύσουν και να αναλύσουν τη διδασκαλία του Αγίου. Άλλοι πάλι, κλεισμένοι στη φυλακή του ηθικισμού και της πνευματικής αυτάρκειας, αδυνατούν να προσλάβουν τον λόγο του, όπως ακριβώς οι Γραμματείς και Φαρισαίοι αδυνατούσαν να προσλάβουν το λόγο του Κυρίου.
Συχνά, ιδιαίτερα στην ελληνόφωνη ορθοδοξία, βλέπουμε εικονίσματα συγχρόνων αγίων, μέσα στους οποίους δε συμπεριλαμβάνεται ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. Επίσης αρκετοί ιερείς ενώ μνημονεύουν συγχρόνους του Αγίους, τον Άγιό μας τον παραλείπουν. Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει διόλου τον Άγιο. Φανερώνει όμως την πνευματική μας φτώχεια. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οφείλουμε ευγνώμονες ευχαριστίες στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο για την πρωτοβουλία της συγκαταρίθμησης του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ στις αγιολογικές δέλτους της Εκκλησίας μας. Ο Γέροντας Σωφρόνιος δεν την χρειαζόταν, η Αδελφότητα της Μονής του δεν την επεδίωξε!!! Είναι όμως ο Άγιος Σωφρόνιος σιτοδότης πνευματικού πλούτου για την Εκκλησία. Ας μην αφήσουμε τον πλούτο της θεολογίας του ανεκμετάλλευτο αλλά ας σπεύσουμε να τον προσλάβουμε δημιουργικά!
