Σάββα Ἀλεξάνδρου
Ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ἀναφέρει: «Ἄνθρωπο πού λάμπει, κοσμημένος ἀπό τίς ἀρετές, πού διακρίνεται γιά τήν ἁπλότητά του, πού ἔχει φωτεινό βίο, συνάμα δέ, σοφία καί ταπείνωση, ποιός πότε εἶδε;».
Ἕνα τέτοιο πρόσωπο, πρότυπο ἤθους καί ἁγιότητος, ὅπως σκιαγραφεῖται ἀπό τόν πιό πάνω Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπῆρξε καί ὁ μακαριστός γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Ἦταν ἄριστος γνώστης, τόσο τῆς Παλαιᾶς, ὅσο καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅπως, ἐπίσης, καί ἄριστος κάτοχος τῆς Πατερικῆς σοφίας καί τῶν ἱερῶν κανόνων.
Πέραν ἀπό τήν ἄριστη θεολογική του κατάρτιση, ὁ ἴδιος γνώρισε καί βίωσε τόν Θεό διά τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής λέει: «Ὁδός ἐμπειρικῆς βίωσης τοῦ Θεοῦ εἶναι τό νά ἐλεεῖς τόν ὁποιονδήποτε ἐμπερίστατο ἄνθρωπο». Νά σημειωθεῖ πώς ὁ ἴδιος βοήθησε οἰκονομικά κι ἔγινε ἔτσι ἡ αἰτία νά σπουδάσουν ἑκατοντάδες ἄποροι φοιτητές. Ἡ ἐπιλογή του γι’ αὐτό τό θέμα δέν στηριζόταν ποτέ σέ θρησκευτικά ἤ ἄλλα κριτήρια ἀλλά μόνο στό ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος πού ὑπέφερε, στήν προκειμένη περίπτωση ὁ κάθε νέος πού εἶχε πρόβλημα οἰκονομικό, ἦταν μία εἰκόνα Θεοῦ, πού, ἐπειδή ἔχρηζε βοήθειας, ἔπρεπε νά βοηθηθεῖ. Χαρακτηριστική ὑπῆρξε ἡ περίπτωση ἑνός φοιτητῆ ἰατρικῆς πού ἄλλοι συμφοιτητές του τόν σύστησαν στόν Γέροντα ὡς ἄπορο. Ὅταν συναντήθηκε μαζί του τοῦ δήλωσε πώς ἦταν ἰδεολογικά ἄθεος καί μάλιστα ἐπιχειρηματολογοῦσε γι’ αὐτό. Ὅταν τελείωσε ἔμεινε ἔκπληκτος ἀπό τή θέση τοῦ Γέροντα. «Τό ὅτι εἶσαι ἄθεος εἶναι ἕνα. Τό ὅτι ἔχεις ἀνάγκη εἶναι ἄλλο. Θά σέ βοηθήσω». Στό τέλος, μέ τήν ὅλη ποιμαντική καί παιδαγωγική του προσέγγιση, τόν ἔφερε στήν Ἐκκλησία. Νά σημειωθεῖ πώς, ὅταν ὁ Γέροντας ἀρρώστησε μέ καρκίνο, οἱ γιατροί, πού ὁ ἴδιος ἐσπούδασε, ἐκ περιτροπῆς τόν διακονοῦσαν μέχρι πού ξεψύχησε.
Ἐξάλλου, πλεῖστες ὅσες φορές ἔστελνε πνευματικά του παιδιά στό φαρμακεῖο, δίνοντάς τους τά χρήματα καί τίς συνταγές γιά τά φάρμακα ἀπόρων ἀνθρώπων πού δέν εἶχαν τήν οἰκονομική εὐχέρεια νά τά ἀγοράσουν οἱ ἴδιοι. Ὁ ἴδιος βίωνε ἐμπειρικά τόν λόγο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Δάνεισε ὁ ἄπορος τόν πλούσιο Θεό καί πίστευσε πώς Ἐκεῖνος πού παίρνει τή βοήθεια, γι’ αὐτούς πού ὑποφέρουν, θά σοῦ δώσει πλούσια τή χάρη Του».
Αὐτός, λοιπόν, ὑπῆρξε ὁ Ὅσιος Γέροντας. Μία δυνατή ἐμβληματική μορφή στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅσοι τόν ζήσαμε θά μπορούσαμε νά ἐπαναλάβουμε γι’ αὐτόν ἐκεῖνο πού εἰπώθηκε γιά τόν Ὅσιο Ἰάκωβο, τόν ἐν Εὐβοίᾳ, ἀπό τά πνευματικά του τέκνα: «Σέ εὐγνωμονοῦμε ἀπό καρδιᾶς, γιατί ὑπῆρξες, γιά ὅ,τι ἤσουν γιά μᾶς, γιά ὅ,τι μᾶς πρόσφερες, γιατί σφράγισες τή ζωή μας μέ τή σφραγίδα τῆς παρουσίας σου».
