π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Δεν είναι το Πάσχα μια από τις γιορτές, αλλά η «εορτή των εορτών».
Ούτε για να σπάζει η ρουτίνα της ζωής μας, αλλά είναι η Ζωή μας.
Αν όλη η μακρά περίοδος του Τριωδίου καταλήγει στην νύχτα της Ανάστασης, είναι γιατί χωρίς αυτήν Φως δεν υπάρχει. Πού να γυρίσει ο «όπου γης» άνθρωπος και να μην δει πόνο, ασθένειες, ακαταστασίες, πολέμους, καταστροφές, μίση και μοναξιά;
Πώς να νικήσει ο κάθε άνθρωπος το μεγαλύτερό του εχθρό, το θάνατο, και να ζήσει αιώνια καταργώντας τον;
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, επί Ποντίου Πιλάτου στα Ιεροσόλυμα, «εν τόπω και χρόνω» δηλαδή, καθόρισε την πορεία του σύμπαντος κόσμου. Έγινε η Ανάστασή Του ανάστασή μας και κατάργησε τη δύναμη του θανάτου μας μεταποιώντας τον σε ύπνο.
- Αν η ύπαρξή μας καταλήγει στον τάφο και εκμηδενίζεται, τότε όντως καλύτερα να μην ερχόμαστε στον κόσμο αυτό.
- Αν η Ανάσταση του Χριστού δεν έγινε, τότε οι χριστιανοί είμαστε οι «ελεεινότεροι όλων».
- Κι αν δεν διαποτίζει ολόχρονα όλη τη ζωή μας η ελπίδα και η χαρά της νίκης του θανάτου από τον Κύριό μας, τότε δεν καταλάβαμε τί σημαίνει «Ιησούς Σωτήρ».
Μπροστά στην Ανάσταση του Θεανθρώπου ποια σημασία μπορεί να έχουν τα προβλήματά μας, οι αμαρτίες μας, τα κακά που υπάρχουν μέσα μας και σ’ όλο τον κόσμο; Όχι ως θεωρούμενα ανύπαρκτα αλλά θεωρούμενα πια υπό το πρίσμα της Ανάστασής Του. Νίκησε το θάνατο και γι’ αυτό τίποτα πια δεν μπορεί να Τον νικήσει. « Εξήλθε νικών και ίνα νικήσει» (Αποκ. 6,2).
Με τον Αναστάντα ανασταινόμαστε και με την νίκη Του νικούμε. Αρκεί να τον εμπιστευτούμε και να του δοθούμε. Να γιατί στην Ορθόδοξη εικόνα τής « Εις Άδου Καθόδου» ο Χριστός εξέρχεται νικητής εκ του τάφου και αρπάζει τον Αδάμ και την Εύα από τα χέρια, που ήδη του τα έχουν απλώσει ζητώντας, μαζί Του, και τη δική τους ανάσταση.
Πράγματι, δεν υπάρχει πιο χαρμόσυνο μήνυμα για τον κάθε άνθρωπο και για όλο τον κόσμο «ορατόν τε άπαν και αόρατον» από το
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Αιώνες τώρα η εκκλησία το μεταφέρει «εις πάσαν την γην», για να πει δυναμικά προς όλους:
Νικήθηκε ο θάνατος!
Ας μην φοβάται κανείς την ακαταστασία του κόσμου.
Τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Νικητής του Θανάτου.
Ας μην γινόμαστε αμαρτωλοκεντρικοί, γιατί «συγνώμη εκ του τάφου ανέτειλε».
Ας μην αγωνιούμε για το θάνατο το δικό μας και των δικών μας.
Μας απελευθέρωσε από την φρίκη του « τού Σωτήρος ο θάνατος».
Ας μην θλιβόμαστε υπερβολικά για τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τον πόνο που μας συμβαίνουν.
Ανέστη Χριστός!
«Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
