Χριστός Ἀνέστη!
Ποιό μήνυμα θά μποροῦσε νά εἶναι πιό δυνατό καί οὐσιαστικό ἀπό αὐτό;
Τί ὑπάρχει χειρότερο, γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀπό τό θάνατο;
Κι ἄν δέν μᾶς λυτρώνει ὁ «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος» ἀπό τό θάνατο, τί νά κάνουμε τή διδασκαλία Του, ὅσο ὡραία κι ἄν εἶναι;
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρίν δυό χιλιάδες χρόνια στά Ἱεροσόλυμα, ἀνέτρεψε τήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἄλλαξε τή ζωή ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, δίνει ἐλπίδα ζωῆς «τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης».
Κι ὅμως δέν ἀποδεικνύεται! Ὑπερβαίνει τή λογική, ἀνατρέπει τούς ὑπολογισμούς, καταργεῖ τίς αἰσθήσεις. Εἶναι γεγονός πιστευόμενο κι ὄχι ἀποδεικνυόμενο. Χωρίς, βέβαια, νά σημαίνει πώς ὅσοι πιστεύουν σ’ αὐτό τό κάνουν ἀπό ἀφέλεια ἤ στηριχτήκαν μόνο στό τί τούς εἶπαν ἄλλοι, ἄν κι αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ στήν ἀρχή.
Ἡ πίστη ὅτι «Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως» πηγάζει ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς σχέσης μέ ζωντανό πρόσωπο:
Προσεύχεσαι γιατί τοῦ μιλᾶς καί σοῦ μιλᾶ
Κοινωνεῖς γιατί θέλεις νά ἑνωθεῖς μαζί Του κι Αὐτός μαζί σου
Ἀγωνίζεσαι νά ἐφαρμόσεις τίς ἐντολές Του γιατί τόν ἀγαπᾶς
Κι ὅταν σιωπᾶ, ξέρεις ὅτι σέ ἀκούει καί θά μιλήσει τήν κατάλληλη στιγμή.
Ὅσες φορές δέν ἔκανε αὐτό πού ἤθελες, ἔμαθες πώς Αὐτός ξέρει γιά σένα τό καλύτερο.
Ἄν ὁ θάνατος δέν εἶναι τό τέλος τοῦ προσώπου μας, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!
Ἄν μποροῦμε νά προσδοκοῦμε στήν μεταποίηση τοῦ πόνου καί τῶν δοκιμασιῶν σέ χαρισματική κατάσταση, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!
Ἄν ἐλπίζουμε σέ ἀλλαγή τοῦ ἄτσαλου καί ἀκατάστατου ἑαυτοῦ μας, μέ τά ποικίλα κληρονομικά καί ἐπίκτητα πάθη, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!
Ἄν πιστεύουμε ὅτι τόν τελευταῖο λόγο δέν τόν ἔχει ἡ ἀδικία, ἡ καταπίεση, ἡ ἐκμετάλλευση καί τό δίκαιο τοῦ ἰσχυρότερου, εἶναι γιατί Χριστός Ἀνέστη!
Δέν εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματά Του οὔτε ἔγινε γιά νά δείξει τή δύναμή Του κατατροπώνοντας τούς σταυρωτές Του.
Εἶναι ἡ τέλεια ἔκφραση τῆς ἀγάπης Του γιά ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος «ὅπου γῆς». Ἡ Ἀνάστασή Του ἀφορᾶ καί ἐπηρεάζει ὅλους: πιστούς καί ἀπίστους, χριστιανούς καί ἀλλόθρησκους. Εἶναι ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου πού τόν σώζει ἀπό τό μεγαλύτερο ἐχθρό του, τό θάνατο. Ὡστόσο, ἡ ἀποδοχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τοῦ μόνου Θεανθρώπου, πού πεθαίνει καί ἀνασταίνεται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας» εἶναι ἡ προϋπόθεση νά γίνει ἡ Ἀνάστασή Του ἀνάστασή μας.
Στήν «ἑορτή τῶν ἑορτῶν», τό Πάσχα τοῦ Κυρίου, πέρα ἀπό τά ὅποια προβλήματα τῆς πανδημίας, τῶν ὅποιων περιοριστικῶν μέτρων καί τῶν ὅποιων προσωπικῶν προβλημάτων, ἄς ἀφήσουμε τήν καρδιά μας ν’ ἀγκαλιάσει ἐχθρούς καί φίλους, νικώντας τό θάνατο τῆς φιλαυτίας μας κι ἄς ἁρπάξουμε τό χέρι τοῦ Ἀναστάντος ἀναφωνώντας
Χριστός Ἀνέστη!
Ἀληθῶς Ἀνέστη!
π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
