Τό παρελθόν ὅταν πονέσει γίνεται πληγή.
Ὅσο ἐπιστρέφεις σ’αὐτό, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο,
εἶναι ὡς νά ξύνεις τήν πληγή καί ἔτσι δέν κλείνει.
Βέβαια, ἄν κλείσει ἄτσαλα, γίνεται - ἐνδεχομένως - καρκίνωμα...
Ὅ,τι μπορεῖς νά κάνεις γιά νά θεραπευτεῖ ἡ πληγή, θά πρέπει νά τό κάνεις.
Ὅ,τι δέν μπορεῖς, τ’ ἀφήνεις στά χέρια τοῦ Μεγάλου Θεοῦ
πού ρυθμίζει τά πάντα στήν ὥρα τους εἴτε ἐν τῷ νῦν αἰώνι εἴτε ἐν τῷ μέλλοντι.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η Μεταμόρφωση του Χριστού, λίγες μέρες πριν από τη Σταύρωσή Του, μπροστά στους τρεις μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, «εις όρος υψηλόν», ήταν βασικά η αποκάλυψη του εαυτού Του ως Θεανθρώπου· και αυτό «καθώς ηδύναντο». Τους αποκαλύπτεται τόσο όσο μπορούσαν ν’ αντέξουν την ώρα εκείνη, απλά για να βεβαιωθούν ότι ο Διδάσκαλός τους δεν είναι ένας από τους πολλούς αλλά ο Υιός του Θεού του ζώντος. Μια βεβαιότητα αναγκαία ως προετοιμασία για όσα θα αντίκριζαν μετά από λίγο: να συλλαμβάνεται, να εξευτελίζεται, να μη δείχνει τη δύναμή Του, να πεθαίνει και να ενταφιάζεται ως αποτυχημένος επαναστάτης.
Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας δεν τοποθέτησαν τη γιορτή της Μεταμόρφωσης πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, την περίοδο της Σαρακοστής, για να της δώσουν τη σημασία που της αρμόζει – μια και η Σαρακοστή έχει πένθιμο χαρακτήρα. Γι’ αυτό θέσπισαν να γιορτάζεται πανηγυρικά 40 μέρες πριν την ΄Υψωση του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, μέρα που θυμίζει Μεγάλη Παρασκευή.
Όπως όλες οι γιορτές που αναφέρονται στη ζωή του Χριστού έχουν αναφορά στη ζωή των ανθρώπων - αφού καλούμαστε να τον μιμηθούμε, ώστε να γίνουμε και εμείς θεοί κατά χάρη – έτσι και η Μεταμόρφωση μάς αφορά: