ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
Στους πρόποδες ενός πευκόφυτου βουνού, έξω από το χωριό Λυθροδόντα, της επαρχίας Λευκωσίας, στην περιοχή Τερέθκια, κτίστηκε το 1997 το Ησυχαστήριο της Αγίας Τριάδος, με απόφαση του Ηγουμενοσυμβουλίου της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μαχαιρά και την ευλογία του τότε Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Α΄.
Ο χώρος έχει μια φυσική ομορφιά, που πηγάζει από το πράσινο που το περιβάλλει και την ανοικτοσύνη στη θέα. Βλέπει κανείς νότια το δάσος
να υψώνεται ως προστατευτική ασπίδα από τα ακραία φυσικά φαινόμενα, βόρεια να προβάλλει στο βάθος επιβλητικός ο Πενταδάκτυλος,
τονίζοντας το βάρος της κατοχής, ανατολικά και δυτικά
οι εκτάσεις με την ομορφιά των πεύκων και των ελιών.
Τον τόπο επέλεξε ο τότε Ηγούμενος της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μαχαιρά και νυν Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος με τον μακαριστό Ιερομόναχο Αρσένιο, τον Ιούνιο του 1997.
Οι εργασίες για ανοικοδόμηση του Ησυχαστηρίου
άρχισαν με την οικονομική αρωγή των ανθρώπων της εκκλησιαστικής κοινότητας του Αγίου Γεωργίου Μακρή στη Λάρνακα, από την οποία ξεκίνησαν οι δύο αδελφές για τη Μοναχική πολιτεία. Ήδη βρίσκονταν μικρόσχημες μοναχές στην Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου στον Αναλυόντα, λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Τώρα καλούνται να ζήσουν σε ένα άλλο χώρο, ησυχαστικά και αθόρυβα, κάνοντας τις μοναχικές ακολουθίες καθημερινά, εργαζόμενες το χρυσοκέντητο ως εργόχειρο τους, φροντίζοντας το χώρο.
Στις 7 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους έγινε η πρώτη Λειτουργία από τον Ηγούμενο στο μικρό εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος,
το οποίο βρίσκεται ενσωματωμένο στο όλο οικοδόμημα που εγκαταβιούν οι μοναχές. Η Μοναχή Μαριάμ τοποθετείται ως η πρώτη προϊσταμένη και Γερόντισσα του Ησυχαστηρίου. Τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος του 1998, ημέρα κατά την οποία γιορτάζει το Ησυχαστήριο, ο τότε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μαχαιρά Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος αναδέχεται τη Γερόντισσα κατά την ακολουθία της «κουράς εις μεγαλόσχημη μοναχή».
Την επόμενη χρονιά, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος του 1999, η Γερόντισσα Μαριάμ αναδέχεται την αδελφή Φιλοθέη στην ακολουθία της μεγαλοσχημίας, την οποία διαβάζει ο Αρχιμανδρίτης Αρσένιος ως Ηγούμενος της κυρίαρχης Μονής.
Η φυσική ομορφιά συμπληρώνεται από την αίσθηση μιας άλλης ομορφιάς, της χάριτος του Θεού, με τις ακολουθίες και τις προσευχές των μοναχών.
Εδώ, όπως σε κάθε Ορθόδοξο Μοναστήρι, «φυλάσσεται ο χώρος», σηματοδοτείται ο τέλειος τρόπος ζωής, γίνεται πηγή ανανέωσης και ξεκούρασης του κόσμου.
Το όνομα του Ησυχαστηρίου, πούναι Μετόχι της Ιεράς Μονής Μαχαιρά, δόθηκε προς «δόξαν της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος», του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Μίας Θεότητας και Βασιλείας.
Το όνομα αυτό συμπυκνώνει τον τρόπο ζωής του Θεού μας, που καλούμαστε και εμείς να ζήσουμε για να ενωθούμε μαζί Του και μαζί με όλο τον κόσμο.
