Γέροντα Παναή του εκ Λύσης
Ὁ ἐρχομός μας εἰς τόν κόσμον, εἰς τήν ζωήν, αὐτός εἶναι, νά πειρασθοῦμεν, νά δοκιμαστοῦμεν καί νά ὑποφέρουμεν, μέ ὑπομονήν. Δέν ἔχει τόπον ἀπείρακτον, οὔτε πλάσμα ἀμέτοχον Σταυροῦ. Εἶπε ὁ Χριστός· «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι». Γι’ αὐτό, ἐάν θέλουμεν νά Τόν ἀκολουθήσουμεν, νά ἑτοιμάσουμεν τήν ψυχήν εἰς πειρασμόν.
Στενή ἡ πύλη καί τεθλιμένη ἡ ὁδός, καί διά πολλῶν θλίψεων, νά εἰσέλθουμεν εἰς τήν ζωήν. «Πολλαί αἱ θλίψεις τῶν δικαίων», καί «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζεῖν ἐν Χριστῷ διωχθήσονται», καί «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ἡμᾶς διώξουσιν». Ἐάν ὑπῆρχε κάτι ἄλλο ὠφέλιμο καί χρήσιμο γιά τήν σωτηρίαν μας, ἐκτός ἀπό τίς θλίψεις καί τά παθήματα, θά τό δίδασκε ὁ Ἰησοῦς μέ λόγους καί μέ παραδείγματα.
Ὁ Σταυρός εἶναι ἡ σωτηρία, ὁ Σταυρός εἶναι ἡ ζωή. Ὁ Σταυρός εἶναι ὁ προστάτης ἐνώπιον τῶν ἐχθρῶν, δίνει δύναμιν καί τελειοποιεῖ τήν ἁγιότητά μας. Πρῶτος ὁ Ἰησοῦς ἐβάστασε τόν Σταυρόν του, καί ἀπέθανε ἐπ’ αὐτοῦ, πρός χάριν μας καί γιά τήν σωτηρίαν μας.
Ἀπό βρέφος ἔγινε πρόσφυγας εἰς τήν Αἴγυπτον, ἐδιώχθη, ὑβρίστη, ὑπέστη ραβδισμούς, λόγχην, Σταυρόν καί θάνατον, μετά ὅλοι οἱ ἅγιοι, ὅλοι οἱ μάρτυρες καί ἀκόλουθοί του. Ἐάν συμπάσχουμεν, θά συνδοξαστοῦμεν καί θά συμβασιλεύσουμεν.
Εἰς τούς Μακαρισμούς ποιούς ἐμακάρισεν ὁ Χριστός; Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, μακάριοι οἱ κλαίοντες, μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι, οἱ πραεῖς, οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται.
Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς.
Πρῶτα εἶναι οἱ κόποι καί ὁ ἀγώνας καί ἔπειτα ὁ μισθός.
