π. Βασίλειου Θερμοῦ
Θαύματα γνωρίζω πολλά, βέβαια ὑπό τήν ἔννοια μέ τήν ὁποία ὁ περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεῖ τή λέξη θαῦμα. Κάποιος, ἀνίατα ἄρρωστος, πού ἔγινε καλά κτλ. Τέτοια θαύματα, δηλαδή ἀνατροπές τῶν φυσικῶν νόμων, θεωροῦνται ἀπό τήν Ἐκκλησία, παραδόξως, ὄχι σημαντικά.
Ὑπάρχει μία ἄλλη ἔννοια τοῦ θαύματος, μέσα σέ κείμενα ἁγίων, πού ἔχει νά κάνει μέ τήν βαθύτερη ἀλλαγή τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνας ἀσκητής τῆς ἐρήμου, πού ἔζησε τούς πρώτους αἰῶνες μ.Χ., μᾶς παρέδωσε τό ἑξῆς ἀπόσπασμα: «Ἔτυχε ποτέ νά συναντήσεις ἕναν ἄνθρωπο πού ἀγαπᾶ πολύ τόν Θεό; Πού ἀγαπᾶ τούς ἀνθρώπους, πού συγχωρεῖ, πού εἶναι ταπεινός, καί ἔχει συγκεντρώσει ἐπάνω του ὅλες τίς ἀρετές; Ἀδελφέ μου, λέει, ἄν τό εἶδες αὐτό, ἀξιώθηκες μεγάλο θαῦμα νά δεῖς. Εἶδες τόν ἴδιο τόν Θεό μέ ἀνθρώπινη μορφή»! Ἀντιλαμβάνεστε τί σημαίνει αὐτό; Δίνει μία ἄλλη ἔννοια στό τί σημαίνει ἁγιότητα. Ἁγιότητα δέν εἶναι νά εἶμαι καλός ἄνθρωπος, ἀλλά σημαίνει ὅτι ἔχω κάνει χῶρο νά ἔρθει ὁ Χριστός μέσα μου. Νά ζήσει μέσα μου, μέσα ἀπό τή ζωή μου.
Αὐτό ἡ πίστη μας τό ἀξιολογεῖ ὡς μεγάλο θαῦμα. Γιατί; Δέν χρειάζεται καί ἐρώτημα, σκεφτεῖτε πόσο δύσκολα ἀλλάζουμε μία συνήθειά μας. Πόσο δύσκολα ἀλλάζουμε τό χαρακτήρα μας σέ κάτι. Θέλει πολύ κόπο. Φαντασθεῖτε ἕνας ἄνθρωπος νά ἀλλάξει τόσο, ὥστε νά μεταμορφωθεῖ καί νά γίνει ὅμοιος μέ τόν Χριστό. Αὐτό κι ἄν εἶναι μεγάλο θαῦμα! Ἀλλά τά θαύματα, πράγματι, τά πραγματοποιεῖ ὁ Θεός μέ τήν Χάρη Του.
Ἐάν δέν ἔχουμε αὐτό ὡς στόχο, κινδυνεύουμε ὅταν ἀντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα στή ζωή μας νά βλέπουμε τό Θεό κάπως καταναλωτικά. Δηλαδή, «Εἶμαι ἄρρωστος, σέ παρακαλῶ, Θεέ μου, κάνε με καλά. Δέν ἔχω διαβάσει γιά τό διαγώνισμα, σέ παρακαλῶ, Θεέ μου, κάνε νά γράψω καλά». Ζητᾶμε ἄμεσες λύσεις σέ πρακτικά προβλήματα. Αὐτό εἶναι καταναλωτισμός, ἄν μόνο γι’ αὐτό θέλουμε τό Θεό. Ἄν ἔχουμε στό νοῦ μας, ὅμως, ὅτι τό πραγματικό θαῦμα εἶναι ἡ οὐσιαστική ἀλλαγή τοῦ ἑαυτοῦ μας, τότε τά ὑπόλοιπα παίρνουν μικρή σημασία.
