Παναγιώτη Καπαρή
Τά βάσανα τῆς ζωῆς κατανοοῦνται μόνο μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου καί ποτέ μέ τή λογική. Ἡ Παναγία παρεμβαίνει μέ τό δικό της τρόπο καί ὁ Θεός ποτέ δέν ἀφήνει τό πλάσμα του νά βασανίζεται πέραν τῶν δυνάμεων του. Ὅλα αὐτά, βεβαίως, μποροῦν νά γίνουν κατανοητά μόνο στή διαδρομή τοῦ χρόνου καί ὄχι στή στιγμιαία ἐξέλιξή τους.
Στήν ἐκκλησιαστική γραμματεία, διαβάζουμε τήν ἱστορία μιᾶς χήρας μέ δύο παιδιά. Ἔχασε τόν ἄντρα της στά νιᾶτα της καί ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἀφιέρωσε τή ζωή της στήν Ἐκκλησία καί τή φροντίδα τῶν δύο παιδιῶν της. Ὀλημερίς δούλευε καί τό βράδυ προσευχόταν γιά τά παιδιά της.
Ὅταν τά παιδιά της ἐνηλικιώθηκαν καί ἔγιναν δύο ξακουστοί λεβέντες καί ἡ βασανισμένη μάνα καμάρωνε καί χαιρόταν, συνέβη τό ἀναπάντεχο. Μιά μέρα ἀρρώστησαν τά παιδιά της καί σέ λίγες μέρες πέθαναν καί τά δύο. Ἀπαρηγόρητη τά ἔβαλε μέ τό Χριστό καί τήν Παναγία, ἐγκατέλειψε τήν Ἐκκλησία καί ἔκλαιε καί καταριόταν τά χρόνια πού θυσίασε βοηθώντας τούς ἀνθρώπους.
Μιά νύκτα ὅμως ἐμφανίστηκε ἡ Παναγία στό ὅραμα της καί τῆς ἀποκάλυψε τό λόγο πού πέθαναν τά παιδιά της. Ἦταν ἐρωτευμένα, τῆς εἶπε, μέ τήν ἴδια κοπελιά καί σκόπευε ὁ ἕνας νά σκοτώσει τόν ἄλλο. Τώρα, τῆς εἶπε, εἶναι καί τά δύο παιδιά σου χαρούμενα στόν παράδεισο. Θά ἦταν καλύτερα τό ἕνα σου παιδί νά ἦταν στή φυλακή καί τό ἄλλο στόν τάφο; Ἡ χαροκαμένη μάνα βρῆκε παρηγοριά, ἐπέστρεψε χαρούμενη κοντά στή Ἐκκλησία καί δοξολογοῦσε διπλά τήν Παναγία καί τό Χριστό, πού πῆραν τά παιδιά της, στόν παράδεισο. Τώρα ἤλπιζε καί ἀγωνιζόταν νά συναντήσει τά παιδιά της στόν παράδεισο.
