Γέροντα Τρύφωνα τοῦ Βάσον
Εἶναι πολύ εὔκολο νά κρίνουμε τούς ἀνθρώπους, βρίσκοντας λάθη σέ ὅ,τι κάνουν, ἔκαναν ἤ δέν ἔκαναν. Ὡστόσο, εἴμαστε ἐμεῖς πού σκοντάφτουμε κάθε φορά πού παρατηροῦμε ποῦ σκοντάφτουν οἱ ἀδελφοί μας.
Ἐκεῖνος πού προσπαθεῖ μπορεῖ νά σκόνταψε, ἤ μπορεῖ νά ἔπρεπε νά τά ἔχει καταφέρει καλύτερα, ὡστόσο τοῦ πιστώνεται ὅτι προσπάθησε, ἐνῶ ἐκεῖνος πού κρίνει δέν ἔκανε τίποτε. Γνωρίζοντας ὅτι δέν ἔκανε τίποτε, ἐπιθυμεῖ νά διώξει τά φῶτα ἀπό πάνω του καί τά στρέφει πρός ἐκεῖνον πού τοὐλάχιστον κατέβαλε μιά προσπάθεια.
Τά εὔσημα πηγαίνουν στό πρόσωπο πού ἔσφαλε καί πού ἴσως ἀστοχήσει καί περισσότερες φορές. Γνωρίζει ὅτι, ἄν δέν διακινδυνεύσουμε κάποιο λάθος ἤ ἀποτυχία, ποτέ δέν θά πετύχουμε τίποτε. Ἀνέλαβε ἕνα ἀξιέπαινο ἔργο μέ πολὺ ἐνθουσιασμό ἀκόμα παρά τό γεγονός ὅτι καραδοκοῦσε ἡ ἀποτυχία. Οἱ κριτικοί φοβήθηκαν τήν ἀποτυχία καί δέν ἔκαναν τίποτε. Δέν θά γνωρίσουν ποτέ οὔτε τήν ἧττα οὔτε τή νίκη.
