π. Νικολάου Χριστοδούλου
Θά γιορτάσουμε καί φέτος Χριστούγεννα, βυθισμένοι καί βολεμένοι, ὡς συνήθως, σέ μία πληθώρα ἄσχετων ἐκδηλώσεων, παράταιρων φωτεινῶν ἐπιχρισμάτων, περιττῶν ἐκκωφαντικῶν θορύβων. Στοιχείων, πού ἔχουν εἰσβάλει δυναμικά στή ζωή μας καί τά ὁποῖα διατηροῦμε αὐτάρεσκα, ἀφοῦ ἱκανοποιοῦν τέλεια τή ματαιοδοξία μας καί ἀποκοιμίζουν ἰδανικά τή συνείδησή μας. Παράλληλα, διαιωνίζουν ἀπόλυτα τόν σύγχρονο παραλογισμό: νά μένουμε ἀπομονωμένοι καί μοναξιασμένοι, τή στιγμή πού ζοῦμε καί κινούμαστε μέσα σέ ἕνα ἀφόρητο συνωστισμό ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων.
Οἱ Πατέρες ὀνόμασαν αὐτή τή γιορτή «μητρόπολη τῶν ἑορτῶν» γιά νά τονίσουν ὅτι χωρίς Χριστούγεννα, χωρίς τόν ἐρχομό δηλ. τοῦ Χριστοῦ δέν θά εἴχαμε καμιά ἄλλη γιορτή. Αὐτό θά καθιστοῦσε τή ζωή μας ἀνυπόφορη, ἀφοῦ «βίος ἀνεόρταστος, μακρά ὁδός ἀπανδόχευτος». Συγχρόνως, οἱ ἴδιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἔπαψαν νά τονίζουν τό ἕνα καί μοναδικό, τό μόνο οὐσιῶδες, τό ἀνεπανάληπτο καί κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Χριστοῦ στή γῆ. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν…». Μίας ἐπίσκεψης ὄχι ἐθιμοτυπικῆς, σάν τίς δικές μας, ἀλλά ἀληθινῆς, μόνιμης καί διαρκοῦς. Τό δηλώνει τό ὄνομα τοῦ ὑψηλοῦ ἐπισκέπτη: Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». Ὁ Χριστός ἦρθε στή γῆ γιά νά μείνει μαζί μας, γιά νά μεταμορφώσει τή ζωή μας, νά τῆς δώσει καινούριο νόημα καί προσανατολισμό.
Ζώντας ἀνάμεσά μας ὁ Χριστός, ἀντιμετώπισε τήν περιφρόνηση, τίς δοκιμασίες, τίς προσβολές, μέ ἀποκορύφωμα τό πάθος καί τόν χειρότερο θάνατο. Μέ τόν τρόπο αὐτό συμμετεῖχε στήν ὀδύνη σύμπασας τῆς ἀνθρωπότητας, στηρίζοντας καί παρηγορώντας ἔμπρακτα τόν ἄνθρωπο. Εἶναι δίπλα στόν καθένα μας τήν ὥρα τῆς θλίψης καί τῆς ἀποτυχίας, ὅταν ἡ ἀσθένεια καί ὁ θάνατος καταπονοῦν τήν ὕπαρξή μας. Ὅμως, δέν μποροῦμε νά θυμόμαστε τόν Θεό μόνο στίς ὁριακές καταστάσεις τῆς ζωῆς. Δέν γίνεται νά ἐπιζητοῦμε τήν παρέμβασή Του στίς δύσκολες ὧρες καί νά ἀδιαφοροῦμε ἤ νά περιφρονοῦμε τίς ἐντολές Του τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἄν θέλουμε νά νοηματοδοτήσουμε τήν ὕπαρξη καί τήν πορεία μας σέ αὐτή τή γῆ, τότε τό θέλημά Του πρέπει νά ταυτιστεῖ μέ τή νοοτροπία καί τή συμπεριφορά μας στήν καθημερινή μας ζωή. Μόνο μέ τή διαρκῆ συναίσθηση τῆς παρουσίας Του θά ὁδηγηθοῦμε σωστά στίς περιπέτειες τοῦ βίου μας. Ὅ,τι εἶναι γιά τόν ναυτικό ἡ πυξίδα ἤ ὁ πολικός ἀστέρας, εἶναι γιά τούς Χριστιανούς ὁ Χριστός καί ἡ διδασκαλία Του. Τά Χριστούγεννα θά τό ὑπενθυμίζουν πάντα, ὄχι μόνο σέ ὅσους ἔχουν μάτια γιά νά βλέπουν καί αὐτιά γιά νά ἀκοῦνε, ἀλλά κυρίως σέ ὅσους διαθέτουν μία ὑψηλότερη αἴσθηση, ἀφοῦ «νοῦς ὁρᾶ καί νοῦς ἀκούει».
