Ἀρχιμ. Παύλου Ἐγγλεζάκη
- Τόν καθηγητή – θεολόγο πού δέν μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στό γνωσιολογικό τομέα μέσα στήν τάξη, δέν τόν ἐμπιστεύονται οἱ μαθητές στά προσωπικά τους προβλήματα.
- Ὁ χριστιανός εἶναι μαθητής καί ὁδοιπόρος, γιατί βαδίζει συνεχῶς.
- Ὁρισμένοι μόνο ὀνομαστῆκαν διδάσκαλοι, γιατί ὁ «Διδάσκαλος» εἶναι χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
- Ὁ καθηγητής – θεολόγος ἔχει εἰδικήν κλήση νά διδάσκει τά νεαρά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, πράγμα πιό δύσκολο.
- Ἡ κλήση, τήν ὁποίαν καλεῖται νά κάνει ὁ θεολόγος μεσ’ τά σχολεῖα, θά πρέπει νά εἶναι ὅπως τήν κλήση τῆς Μάρθας πρός τή Μαρία: «Ὁ Κύριος πάρεστι καί φωνεῖσαι». Νά εἶναι ἀγγελιαφόρος. «Ὁ Διδάσκαλος εἶναι ἐδῶ καί σέ καλεῖ». Ἀπό τή στιγμή πού ἀρχίζει προσωπικό ἔργο («ἐγώ εἰμι καί καλῶ σε») ἀρχίζουν τά προβλήματα, παιδαγωγικά καί θεολογικά.
- Οἱ θεολόγοι στά σχολεῖα ὀφείλουν νά καταλάβουν ὅτι κρατοῦν γιά τά παιδιά «τά κλειδιά τῆς Βασιλείας». Ἡ εὐθύνη εἶναι μεγάλη. Ὡστόσο, δέν ἔγκειται ἄν θά πιστέψουν ἤ ὄχι, ἀλλά στό νά σπείρουμε σωστά.
- Ἡ ἡλικία τῶν 12 – 18 χρόνων εἶναι ἡ πιό πρόσφορη ἡλικία, γιατί πιστεύει στήν ἀλλαγή. Οἱ πιό μεγάλοι δέν ἔχουν πιά τή δύναμη. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ποτέ τόσο συστηματικά μπροστά της τόν ἄνθρωπο, ὅσο στήν ἡλικία αὐτή.
- Στήν ἡλικία τῶν 10 – 13 χρόνων τό παιδί θεωρεῖ τό Θεό σάν πατέρα. Ὑπάρχει ἡ ἰδέα τῆς Ἐκκλησίας σάν ἰδέα τοῦ πατρικοῦ σπιτιοῦ.
- Ἡ Χριστιανική Ἠθική εἶναι ὀντολογική. Δέν ἀφορᾶ στό σχῆμα ἀλλά στό εἶναι. Τό ΠΩΣ τῆς ζωῆς κι ὄχι στό ΤΙ (τί θά κάνω; Τί …). Ὅταν κατανοήσει τό πῶς θά κάνει τό τί.
- Ἦθος = τό ποιόν. Τό εἶναι κι ὄχι τό ἐξωτερικό σχῆμα. Ἡ φιλοσοφική ἠθική κινεῖται μεταξύ καλοῦ – κάκου. Ἡ Χριστιανική ἠθική μεταξύ εἶναι – μηδέν, Ζωῆς – θανάτου.
