Ιερομ. Νεκταρίου Κουτλουμουσιανού
Πιστεύουμε ὅτι ἡ ψυχή δέν χάνεται, ὅτι ἡ ψυχή μας –σάν ἀθάνατη πού εἶναι– κάποια στιγμή θά ἀναστηθεῖ καί ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα ἡ εὐλογημένη ἐκείνη τῆς Δευτέρας Παρουσίας, θά μπεῖ στά σώματα πού εἴχαμε ὅλοι και θά ἀφθαρτοποιηθοῦν τά σώματα, γιά νά κριθοῦμε ἀπό τόν Κύριό μας. Ἑπομένως ὁ θάνατος δέν εἶναι σκοπός τῆς ζωῆς.
Λέμε ἐμεῖς: «Ἔφυγε ὁ παπα-Νεκτάριος ἀπ’ τή ζωή». Ἔφυγε ὁ παπα-Νεκτάριος ἀπ’ τή ζωή καί συνεχίζει τόν δρόμο, πεθαίνει καί πηγαίνει στη ζωή. Μεταβαίνει στή Ζωή μέσω τοῦ θανάτου.
Δηλαδή ὁ θάνατος τί εἶναι; Ὁ θάνατος εἶναι ἕνα ὄχημα, τό ὁποῖο κάνει τή μεταφορά μας ἀπό τή ζωή πού εἴμαστε ἐδῶ, στήν ἄλλη ζωή, τήν αἰώνιο ζωή. Καί μᾶς δίνει τήν ἐλπίδα να συνεχίσουμε τή ζωή μας, νά κάνει ὁ καθένας τόν ἀγώνα του ἐκεῖ πού βρίσκεται. Καί ἡ ἐλπίδα αὐτή τῆς ἀναστάσεως εἶναι αὐτό το ὁποῖο μᾶς στηρίζει μέσα στήν ἐκκλησία και στήν πίστη. Ἔχουμε πεῖ χιλιάδες φορές ὅτι ἡ ἀνάστασις πρέπει νά εἶναι ἡ ζωή μας, πρέπει νά εἶν’ ὁ λογισμός μας, πρέπει νά εἶναι ἡ καρδιά μας.
