Γέροντα Τρύφωνα τοῦ Βάσον
Ὅταν ζοῦμε τραγικές καταστάσεις πρέπει νά ἐμπιστευόμαστε τόν Θεό καί νά μήν ἀντιδροῦμε, νά μήν ἀγανακτοῦμε οὔτε νά χάνουμε τήν εἰρήνη μας. Αὐτά μπορεῖ νά συμβαίνουν γιά τήν κάθαρσή μας καί γιά νά μᾶς προετοιμάσουν γιά τή ζωή πού προσδοκοῦμε. Στόν πεπτωκότα κόσμο μας ὑπάρχει θάνατος καί πόνος, ὁ Χριστός ὅμως ἔκανε «καινά τά πάντα». Γιά ὅποιον ἀγαπᾶ τόν Θεό, «πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν», ὅπως λέει ἡ Γραφή.
Ὡς Ὀρθόδοξοι, δέν πιστεύουμε στό Εὐαγγέλιο τῆς εὐημερίας, ὅτι δηλαδή ἄν πιστεύεις ὅλα πᾶνε καλά. Ὁ Θεός ἐπιτρέπει πράγματα πού θά μᾶς βοηθήσουν νά προοδεύσουμε πνευματικά, ἐπειδή μᾶς ἀγαπᾶ. Ἕνας Γέροντας πού ὑπέφερε πολύ ἀπό μία ἀσθένεια ἔλεγε: «Δέν προσεύχομαι νά γίνω καλά, ἀλλά προσεύχομαι νά μήν χάσω τήν πίστη μου». Καί εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου νά προσπαθεῖ νά μᾶς κάνει νά χάσουμε τήν πίστη μας.
Δέν εἶναι ὁ Θεός πού στέλνει πόνο καί θλίψη, ἀλλά ἡ συλλογική ἁμαρτία μας. Ὁ Θεός στέλνει πράγματα πού θεραπεύουν. Εἴμαστε ἀδύναμοι ἔναντι ἑνός κόσμου σκοτεινοῦ καί ἐμπαθοῦς, γεμάτου ἀσχήμια καί θάνατο, ἀλλά πρέπει νά ἀρνηθοῦμε νά παραδοθοῦμε σ’ αὐτό τό σκότος. Πρέπει νά προσευχόμαστε, νά μετέχουμε μέ πίστη στή θεία Λειτουργία καί νά συνεχίζουμε νά ζοῦμε γιά τόν Θεό. Ἡ ζωή μας νά μαρτυρεῖ τήν αἰώνια ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ζεῖ καί βασιλεύει στήν καρδιά μας. Ἔχουμε λόγους νά εἴμαστε χαρούμενοι, ἀκόμη καί μπροστά στόν πόνο. Μᾶς ἀνακουφίζει, ὅταν ὑποφέρουμε, ἡ σκέψη ὅτι καί ὁ Κύριός μας ἔκλαψε ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ Λάζαρος εἶχε πεθάνει. Καί μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά μήν χάνουμε τήν πνευματική χαρά, ἀκόμη κι ὅταν κλαῖμε «μετά κλαιόντων».
Ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ὑποφέρουμε μέ βαριές σταυρούς σέ διάφορες περιόδους τῆς ζωῆς μας, ἀλλά δέν μᾶς ἀφήνει νά ὑποφέρουμε μόνοι, διότι εἶναι ὁ συμπάσχων Σωτήρας μας, ὁ ὁποῖος μᾶς κρατᾶ – ἄν Τοῦ ἐπιτρέψουμε.
