Μητροπολίτη Ἀντωνίου τοῦ Σουρόζ
Κατά τή διάρκεια τοῦ ἐμφυλίου πολέμου, μία Ρωσίδα, μάνα δυό μικρῶν παιδιῶν, βρισκόταν σέ μία πόλη, ἡ ὁποία στήν ἀρχή καταλήφθηκε ἀπό τόν στρατό τῶν Λευκῶν καί στή συνέχεια ἔπεσε στά χέρια τῶν Κόκκινων. Ἡ γυναίκα ἐκείνη ἦταν ἡ σύζυγος ἑνός λευκοῦ ἀξιωματικοῦ καί γνώριζε ὅτι, κατά πάσα πιθανότητα, ἄν τήν ἀνακάλυπταν, θά τήν ἐκτελοῦσαν. Κρύφτηκε σ’ ἕνα ἐγκαταλελειμμένο σπίτι στήν ἄκρη τῆς πόλης.
Ὅταν ἔπεσε ἡ νύχτα, κάποιος χτύπησε ξαφνικά τήν πόρτα. Χωρίς ἀποθέματα θάρρους, πῆγε ν’ ἀνοίξει· μπροστά της στεκόταν μία νεαρή γυναίκα, τῆς ἴδιας ἡλικίας μ’ ἐκείνη, εἴκοσι πέντε ἐτῶν πάνω κάτω.
«Εἴσαστε ἡ τάδε;», τή ρώτησε.
«Ναί».
«Πρέπει νά φύγετε ἀμέσως, σᾶς ἔχουν καταδώσει, θά ἔλθουν νά σᾶς συλλάβουν στίς ἑπόμενες ὧρες…».
Ἡ μητέρα ἔστρεψε τό βλέμμα στά παιδιά της καί εἶπε:
«Ποῦ νά πάω; Τά παιδιά δέν μποροῦν νά πᾶνε πολύ μακριά, ἄν πάλι μείνω μαζί τους, θά μέ ἀναγνωρίσουν ἀμέσως».
Καί τότε ἦταν πού ἐκείνη ἡ γυναίκα, ἡ γυναίκα πού ἦρθε ἀπό τό πουθενά, ἐκείνη ἡ Ναταλία, ἔγινε ξαφνικά αὐτό πού τό Εὐαγγέλιο ὀνομάζει πλησίον, ἡ πιό κοντινή ὕπαρξη τῆς νεαρῆς μητέρας τόσο στή ζωή ὅσο καί στό θάνατο. Τῆς λέει λοιπόν:
«Ὄχι, δέν θά σᾶς ἀναζητήσουν, ἄν φύγετε - θά μείνω ἐγώ ἐδῶ καί θά πάρω τή θέση σας».
«Μά θά σᾶς ἐκτελέσουν!».
«Ναί», ἀπαντᾶ ἡ Ναταλία, «ἀλλά ἐγώ δέν ἔχω παιδιά».
Καί ἡ μητέρα μέ τά δυό παιδιά της ἔφυγε. Ἡ Ναταλία ἔμεινε. Καί νωρίς τό πρωί, τό χάραμα, τήν ἐκτέλεσαν.
Γνώρισα καλά τή μητέρα καί τά δυό παιδιά της πού ἦταν περίπου συνομήλικα με ’μένα. Μοῦ ἔλεγαν: «Ἡ συμπεριφορά τῆς Ναταλίας μᾶς ἔδειξε ὅτι ὀφείλουμε νά ζήσουμε μέ τρόπο ἀντάξιο τῆς θυσίας της». Αὐτός ὁ πρόωρος θάνατος, πραγματική δωρεά ζωῆς, αὐτό τό δῶρο πού πρόσφερε μέ τή θυσία τῆς ζωῆς της κάποια Ναταλία, ἄγνωστη σ’ αὐτούς, τούς συγκλόνισε βαθιά, καί σ’ ὅλη τη ζωή τους ἔζησαν μέ μία μόνο σκέψη: τί νά κάνουν, ὥστε ὁ κόσμος νά μή μείνει στήν ἄγνοια γιά τό θάνατο τῆς Ναταλίας, γιά τό μεγαλεῖο, τήν ἀλήθεια, τήν ἀνείπωτη πνευματική ὀμορφιά πού πλημμύριζε τήν ψυχή ἐκείνης τῆς νεαρῆς γυναίκας. Ὅλα αὐτά τούς εἶχαν συνταράξει σέ τέτοιο βαθμό πού μία καινούρια ζωή ἀνοίχτηκε μπροστά τους.
