Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος κ. Νικολάου
Ὁπωσδήποτε εἶναι ἀναγκαῖο καί θεμιτό νά ἀξιοποιοῦμε θετικά τίς προόδους μας, τήν τεχνολογία καί ὅλα τά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καί ἀνθρώπινης σοφίας καί γνώσης, ἀλλά πρέπει νά γίνεται χρήση μέ σύνεση καί μέτρο, ἀποφεύγοντας τήν ἀλόγιστη κατάχρηση. Λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος σέ μία ἐπιστολή του «καί οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὡς μή καταχρώμενοι».
Δέ θά δαιμονοποιήσουμε, λοιπόν, καί δέ θά ἀπορρίψουμε τίποτε, ἀλλά καί δέν θά ἐπιτρέψουμε σέ τίποτε νά ἀπορρίψει ἐμᾶς τούς ἰδίους, νά μπεῖ ἔτσι στή ζωή μας πού νά τήν ἀλλάξει, νά ἀλλοιώσει τήν προσωπικότητά μας, νά ἀλλοτριώσει τό πνεῦμα μας, τήν ἱερότητα καί μοναδικότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τήν ὀμορφιά τῆς ἀνθρώπινης ἐπικοινωνίας καί τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Δέν πρέπει νά ἐξαρτηθοῦμε καί νά αἰχμαλωτισθοῦμε ἀπό ὅλα αὐτά τά ἐπιτεύγματα σέ σημεῖο πού νά ἐπηρεάσουν ἀρνητικά τή ζωή μας. Ἀπεναντίας οἱ ἀρχές καί οἱ ἀξίες τῆς ζωῆς καί παράδοσής μας πρέπει νά κυριαρχήσουν σέ αὐτά ὥστε νά τά ἀξιοποιήσουν θετικά καί νά τά ἀναδείξουν ὄργανα καί ἐργαλεῖα πού θά ὑπηρετοῦν καί θά διακονοῦν τή ζωή μας.
Ὑπάρχει, λοιπόν, ἀνάγκη σωστῆς χρήσης χωρίς ὑπερβολές καί ἐκτροπές γιά νά μή χάσουμε τά παιδιά μας δημιουργώντας τους, μέ τήν κατάχρηση τῆς τεχνολογίας καί τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης, ψυχολογικές διαταραχές, ἀδιαφορία γιά μελέτη καί μόρφωση, ἀπαξίωση τῆς ζωῆς, κλείσιμο στήν ἐγωιστική καί καταθλιπτική μοναξιά τους. Δέν πρέπει νά εἶναι συνεχῶς τά παιδιά, μέ τήν ἐφηβική ἐπιπολαιότητα, τόν ἐνθουσιασμό καί τήν ἀθωότητά τους, ἐκτεθειμένα σέ φαινόμενα παρενόχλησης, ἐξαπάτησης, ἀποπλάνησης, ἐκφοβισμοῦ καί τόσων ἄλλων κινδύνων.
Νά μήν χαθεῖ ἡ ἐπικοινωνία μέσα στήν οἰκογένεια μεταξύ συζύγων ἀλλά καί γονιῶν μέ τά παιδιά τους. Ἐνῶ, δηλαδή, ἐπικοινωνεῖς μέ πολλούς εἰκονικούς καί ἄγνωστους πολλές φορές ἀνθρώπους – φίλους, νά χάνεις τόν διπλανό σου, τά πρόσωπα τοῦ στενοῦ σου περιβάλλοντος καί νά μήν ἔχεις κανένα πραγματικά δίπλα σου, ἰδίως στίς δύσκολες ὧρες καί στά προβλήματά σου. Γενικά τό κάθε μέλος τῆς οἰκογένειας ζεῖ κυριολεκτικά στόν δικό του κόσμο, τόν φανταστικό, εἰκονικό καί ἀνύπαρκτο ἐν πολλοῖς. Δέν μπορεῖ ὅμως νά σταθεῖ καί νά ἀντέξει γιά πολύ σπίτι καί οἰκογένεια, ὅπου ἐπιστρέφει ὁ πατέρας ἀργά ἀπό τή δουλειά του καί κλείνεται στό δωμάτιο μέ τόν ὑπολογιστή του καί τά παιδιά στά δικά τους δωμάτια γιά νά ἐνημερωθοῦν ὁ καθένας καί νά ἐπικοινωνήσουν μέσω τοῦ facebook μέ τούς φίλους τους ἤ ἀκόμη νά ἀσχοληθοῦν μέ τίς διάφορες ὑποχρεώσεις τους. Μ’ αὐτή τή συμπεριφορά χάνεται ἡ ἐπικοινωνία τῆς ἀγάπης, σβήνει ἡ οἰκογενειακή χαρά καί ζεστασιά καί τά μέλη τῆς οἰκογένειας ἀπλῶς συγκατοικοῦν. Τραυματίζεται ἡ ἑνότητα τῆς οἰκογένειας καί ἡ ψυχική ὑγεία τῶν μελῶν της.
Μέ τήν συνεχῆ ἐνημέρωση καί ἀνάρτηση προσωπικῶν δεδομένων καί δραστηριοτήτων, χάνεται ἀπό τούς χρῆστες ἡ προσωπική καί ἰδιωτική ζωή. Ὅλοι ἀσχολοῦνται μέ ὅλους καί καλλιεργεῖται ἡ κατάκριση. Ὁ ἐθισμός σέ συνδυασμό μέ τήν ἀρρωστημένη φιλαυτία καί τόν ναρκισσισμό καί ἡ ἱκανοποίηση νά βλέπουν συνεχῶς τό εἰκονικό τους προφίλ, τούς δημιουργεῖ ψυχοσωματικά προβλήματα καί διαταραχές.
Δημιουργεῖται χάσμα στίς σχέσεις τῶν συζύγων, δημιουργοῦνται ἐξωσυζυγικές πολλές φορές σχέσεις καί στό τέλος κατακόρυφη αὔξηση τῶν διαζυγίων. Τά παιδιά μεγαλώνουν σέ ἕνα περιβάλλον ψυχικά καί πνευματικά ἀνθυγιεινό.
Τά μέσα αὐτά μπορεῖ νά διευκολύνουν ἀρκετά τή ζωή μας. Ὅμως ἄν δέν περιορισθοῦμε στήν ὀρθή χρήση καί ἀξιοποίησή τους μπορεῖ νά ἀλλοιώσουν τήν προσωπικότητά μας καί τήν ζωή μας ὁλόκληρη.
Μέ τό διαδίκτυο εἶναι ὅλος ὁ κόσμος μπροστά μας, μέσα στό σπίτι μας. Εἶναι ὅμως, ἄν δέν προσέξουμε, καί ὁ ὑπόκοσμος, ὁ κόσμος τῆς βίας καί τοῦ ἐγκλήματος, τῆς αἰσχρότητας καί τῆς ἀνηθικότητας καί ὅλα αὐτά τά ἔχουν ἀκόμη καί τά παιδιά μας συνέχεια μαζί τους καί ἀσχολοῦνται μέ αὐτά.
Ἄς καθίσουμε, λοιπόν, μέ σύνεση καί προσοχή, ἄς ἀφήσουμε λίγο τόν ἑαυτό μας νά ξεζαλισθεῖ καί νά ξεμεθύσει ἀπό τή ζάλη καί τήν μέθη καί τόν ἐντυπωσιασμό τῆς τεχνολογίας καί ἄς βάλουμε τά πράγματα στή θέση καί τά ὅρια τους .
