Ἡ ἐξομολόγηση, ὅταν γίνεται μέ ἀληθινή μετάνοια
καί χωρίς διακαιολογία, φέρνει ἀνανέωση τῆς ὕπαρξης καί χαρά.
Πράγματι! Τί θέλει ὁ ἄνθρωπος γιά νά νιώθει μέσα του εὐτυχία,
παρά τή μετάνοια, ὅπως τή βίωσαν καί τή δίδαξαν οἱ Πατέρες καί Μητέρες μας;
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Υπάρχουν καταστάσεις που εισάγουν κατευθείαν στον Παράδεισο. Τέτοιες είναι:
Αν, βέβαια, ο άνθρωπος τις δεχτεί μ’ εμπιστοσύνη στην αγάπη και το σχέδιο του Θεού, με υπομονή και ταπείνωση, χωρίς μοιρολατρία και μιζέρια.
Μετά την κοίμηση του αγίου Νεκταρίου, μια μοναχή που μόναζε στη Μονή της Αγίας Τριάδος, που ίδρυσε ο άγιος στην Αίγινα, και είδε τα θαυμαστά γεγονότα που ακολούθησαν, ίδια με αυτά των μεγάλων αγίων, διερωτήθηκε πώς δέχτηκε τόση χάρη από το Θεό, αφού δεν ήταν μεγάλος ασκητής, όπως οι μεγάλοι άγιοι που διαβάζουμε στα συναξάρια. Έχοντας αυτό το λογισμό, είδε στον ύπνο της τον άγιο και της είπε:
Διαβάζοντας κανείς το βίο του αγίου Νεκταρίου, διερωτάται πώς άντεξε ν’ ακούει σε βάρος του τόσες συκοφαντίες και μάλιστα, κάποτε κι από ανθρώπους της Εκκλησίας, χωρίς να ταράσσεται εσωτερικά; Πώς σιωπούσε στα ξεκάθαρα ψεύδη που εκτόξευαν εναντίον του κληρικοί και λαϊκοί, χωρίς να νιώθει αντιπάθεια;
Είναι γνώρισμα ανθρώπων του Θεού να βιώνουν μεγάλο σταυρό και να μην διαλύονται με τα γιατί και τα πώς, αφήνοντας στο Θεό να «ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν». Είναι δείγμα ισορροπημένου εσωτερικά ανθρώπου, που γνωρίζει τη δυναμική και την ευλογία των πειρασμών, να συκοφαντείται και να σιωπά.
Βέβαια, υπήρξαν και άγιοι που μιλήσαν, αποδείξαν τη συκοφαντία και, ακόμα, που πήραν δικαστήριο τους συκοφάντες τους. Κι αυτοί, όμως, δεν ανταποδώσαν την έχθρα με εκδικητικότητα ούτε έχασαν την καρδιακή ειρήνη. Το έκαμαν για ν’ αποφευχθεί ο σκανδαλισμός των αδύνατων στην πίστη. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τον πειρασμό της συκοφαντίας. Σημασία έχει να ζούμε μέσα στη Χάρη και να ειρηνεύουμε με την ειρήνη του Χριστού.
Ο «άγιος του αιώνα μας», όπως χαρακτηρίστηκε ο άγιος Νεκτάριος, ένεκα της πληθώρας των θαυμαστών σημείων που επιτελεί ανά την οικουμένη, τότε και τώρα, πέρασε πολλούς και ποικίλους πειρασμούς με κυριότερο τη συκοφαντία. Με την υπομονή και την εμπιστοσύνη στο Θεό, δεν αδικήθηκε. Φάνηκε η αλήθεια κι έλαμψε ως φωστήρας στον κόσμο. Έγινε, έτσι, παρηγοριά μας στις δοκιμασίες, συμπορευτής μας στην «τεθλιμμένην του βίου οδόν», πατέρας και αδελφός μας, πρεσβευτής προς Κύριον.
Αν οι μεγάλες δωρεές του Θεού συνοδεύονται από μεγάλα μαρτύρια, είναι φανερό πως καμία δοκιμασία δεν την επιτρέπει χωρίς λόγο, και καμία δεν είναι πιο πάνω από τις δυνάμεις μας. Η μεγάλη αγάπη του Μεγάλου Θεού μας ξέρει πώς μεταποιείται ο πόνος σε χαρά, ο πειρασμός σε ευλογία, η συκοφαντία σε θαυματουργία.
«Άγιε Νεκτάριε, πρέσβευε υπέρ ημών».
