«Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν»
Η σύγχυση που χαρακτηρίζει το σύγχρονο άνθρωπο, προεκτείνεται και στη σχέση πίστης και ζωής. Διαχωρίζει τη σχέση του με το Θεό απ’ αυτή με τον συνάνθρωπο.
Όμως η Θεία Λειτουργία, ως αγαπητική συνάντηση Θεού και ανθρώπων, ισορροπεί την πίστη στον αόρατο Θεό με την αγάπη στο συνάνθρωπο.
Δεν μπορείς να λατρεύεις ένα Θεό αγάπης χωρίς ν’ αγαπάς. Δεν γίνεται να πιστεύεις και να ομολογείς την πίστη σου, χωρίς να περιπτύσσεσαι αγαπητικά τον άνθρωπο, τον εγγύς και τον μακράν, τον συγκεκριμένο.
Ξέρουμε βέβαια ότι η αγάπη ως υπέρβαση της φιλαυτίας, χρειάζεται κόπο και θυσία. Αρνείσαι το «ίδιον θέλημα», τις ανάγκες σου, τον εαυτό σου, για χάρη του πλησίον που γίνεται «ο αδελφός του Χριστού ο ελάχιστος», που τον ταυτίζεις μαζί Του.
Προχωρώντας για τη μεγάλη θυσία του Θεανθρώπου, καλούμαστε να θυσιαστούμε τηρώντας τις εντολές Του, ως έκφραση πίστης αληθινής, κι ως δυνατότητα να ζήσουμε τη Ζωή Του, αγαπώντας Τον και υπακούοντάς Τον.
Από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά. Τηλ. 00357-99607871
